‘’Μια απογευματινή διαδρομή με το 14 της Τούμπας από το κέντρο’’

‘’Μια απογευματινή διαδρομή με το 14 της Τούμπας από το κέντρο’’

Ώρα αιχμής 7 το απόγευμα ημέρα Πέμπτη, ανοιχτή η αγορά κι όλα τα μαγαζιά της Θες/νίκης, ο κόσμος ξεχύνεται στους δρόμους, είτε για δουλειές, είτε για ψώνια, είτε απλά για μια βόλτα. Η Εγνατία έξω από τα πανεπιστήμια γεμάτη φοιτητές από όλη τη χώρα και πιθανόν το εξωτερικό. Άλλοι από αυτούς πηγαίνουν ή γυρνάνε από τα μαθήματα τους, τρώνε κάτι στα γρήγορα, πίνουν κανένα καφεδάκι στη Καμάρα, στη Μελενίκου ή στην Αγγελάκη κι άλλοι περιμένουν στις στάσεις. Πολλοί από αυτούς κρατάνε σημειώσεις και βιβλία στα χέρια τους, κάποιοι κουβαλάνε σακίδια στις πλάτες ή τσάντες στα χέρια τους. Παρέες αγοριών και κοριτσιών γεμίζουν τα δρομάκια από γέλια και πειράγματα, δείχνουν ξέγνοιαστοι κι άλλοτε προβληματισμένοι, σχεδιάζουν από μια βόλτα, μια εξόρμηση έως το τι θα κάνουν όταν πάρουν το πτυχίο τους… Απορροφημένοι από όσα τους απασχολούν γύρω από τις σχολές τους κι όχι μόνο(!!!!), δίνουν νεανική, φρέσκια και ζωηρή νότα ζωής στη πόλη αυτή!
Ανάμεσα στη νεολαία κι όλοι οι υπόλοιποι κάτοικοι ζουν και εργάζονται καθημερινά για το βιός τους, οι ντόπιοι θαμώνες της Σαλονίκης… Από την μια άνθρωποι έξω από τις βιτρίνες χαζεύουν τα προϊόντα και τις τιμές τους, δείχνοντας δειλά τη πρόθεση να κάνουν κάτι περισσότερο. Από την άλλη οι καταστηματάρχες κοιτούν εναγωνίως την πελατεία τους, που σε παλιότερους καιρούς ήταν πιο ενεργή και προσοδοφόρα. Τα φαγάδικα σφύζουν από κόσμο που θέλει να γευτεί στιγμές απόλαυσης και ταυτόχρονα να δαμάσει την πείνα της ώρα (οποιαδήποτε ώρας η Θεσσαλονίκη δεν αφήνει κανένα ούτε πεινασμένο ούτε παραπονεμένο…)
Όλοι τρέχουν, πηγαίνω-έρχονται και αγωνιούν να φτάσουν κάπου και να κάνουν κάτι, δείχνουν τόσο απασχολημένοι, νευρικοί κάποιοι και περισσότεροι είναι βιαστικοί. Αρκετοί καπνίζουν (εθνικό φαινόμενο που κρατάμε και πρωτιές), πολλοί μιλάνε στα κινητά τηλέφωνα μα όλοι στο σύνολο τους κουβαλάνε ο καθένας τη δική του έγνοια, το δικό του προβληματισμό και σκοπό. Μόνο κάτι παππούδια σε πιο ήπιους και αργούς ρυθμούς κινούνται, αυτοί τώρα πια δεν έχουν να βιαστούν για πολλά. Απολαμβάνουν το καφέ τους, κάνουν και καμιά βολτίτσα και χαζεύουν όλους τους άλλους, πολυάσχολα μελίσσια μοιάζουν οι πόλεις στα μάτια τους.
Παντού αυτοκίνητα παρκαρισμένα στα πεζοδρόμια και στους δρόμους, δυστυχώς όπου βρούνε οι οδηγοί τους δημιουργώντας συχνά πολλά προβλήματα. Δεν λείπουν και τα μηχανάκια μες τη πόλη, είναι πιο βολικά για αυτούς που τα έχουν κι έτσι βρίσκουν και τρυπώνουν παντού λόγω του μεγέθους τους. Λίγο πριν το λεωφορείο φτάσει στη στάση Αγία Βαρβάρα ένας περιπλανώμενος μουσικός εναποθέτει στο βωμό της σύγχρονης πόλης ρομαντικές μουσικές μελωδίες του χθες. Παίζει με το κόκκινο ακορντεόν κοιτώντας τους οδηγούς και σταματά που και που για να πάρει κανένα φιλοδώρημα. Τίποτα σ’αυτές τις μέρες , παρατηρεί κανείς, δεν προσφέρεται ανιδιοτελώς και εκτός κόστου, ακόμη και ο άστεγος μουσικόφιλος ζητιάνος ελπίζει και περιμένει.
Ποτέ δεν κοιμάται αυτή η πόλη, ακόμη και όταν ο ρυθμός πέφτει για λίγο εκεί κάπου ανάμεσα στα μεσάνυχτα και στα χαράματα, αυτή απλά χαμηλώνει την ένταση της στο low και ποτέ στο stop! Τη νύχτα βάζει τα fantasy, με τα φώτα να τη στολίζουν και τους νυχτερινούς θαμώνες της παίρνει μια αλλιώτικη, διαφορετική μορφή, μαγεύει τα νυχτοπούλια και τους μερακλήδες της η νύφη του Θερμαϊκού…
Μια πόλη με χίλια πρόσωπα αντικρίζει κανείς, όταν έτσι απλά την χαζεύει μέσα από ένα παράθυρο λεωφορείου σε μια 20’ διαδρομή. Πιθανόν οι φασαρίες, η κίνηση και η πολυκοσμία να είναι δυσάρεστες σε πολλούς. Υπάρχουν όμως άλλοι όπως κι εγώ που λατρεύουμε τα αρώματα, τις γεύσεις και τη ζωή στη συμπρωτεύουσα. Είναι μια πόλη που θα πιείς το καφέ σου, θα φας το γλυκό σου, θα κάνεις τη βόλτα σου στη παραλία ή στα κάστρα και την ίδια στιγμή θα αναμειχθείς με το χτες, το σήμερα και θα ονειρευτείς το αύριο σε όποια γωνιά της πόλης είσαι..
Για τον καθένα η πόλη του είναι η πιο ωραία από όλες κι αυτή είναι η γνήσια, αθώα και αληθινή αγάπη που πρέπει να’χει για το τόπο του, κατά τη ταπεινή μου γνώμη. Δεν θέλω λοιπόν να μπω στο τρυπάκι του να συγκρίνω και να διαλέξω. Για το μόνο που χαίρομαι είναι πως αγαπώ το μέρος όπου ζω έτσι ακριβώς όπως είναι με τις αδυναμίες αλλά και της ομορφιές του…..!
Είναι ώρα να κατέβω στη στάση Βαρνάβα πάνω στη Λαμπράκη. Τελειώνω την μικρή μου αφήγηση κάπου εδώ, χαιρετώ τους Τουμπιώτες και εύχομαι κι άλλοι σαν και εμένα να δουν το τόπο τους πιο ρομαντικά, το έχουμε ανάγκη να ανακαλύπτουμε τις πραγματικές ομορφιές της πόλης μας…

ΟΛΟ ΧΩΡΙΖΩ ΚΑΙ ΟΛΟ ΓΥΡΙΖΩ...!

ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΗΜΟΥΝ ΑΛΛΙΩΣ ΑΛΛΑ, ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΑΥΤΟ …ΒΡΗΚΑΝ, ΑΥΤΟ … ΠΗΡΑΝ!

Ποιούς εννοώ;… Τους γονείς μου, τον Θεό και το σύμπαν!

Καλά, όλοι οι άνθρωποι – μα έτσι, μα αλλιώς – βρίσκουν κάποια άκρη στη ζωή τους. Εγώ, πως γίνεται να βολοδέρνω από δω κι από κει, χωρίς να ξεκαθαρίζω τι είναι και ποιός, ο στόχος της ζωής μου; Τι θέλω ; Τι μου λείπει; Τι θα με έκανε να είμαι ευτυχισμένη; Η συντροφικότητα, η δημιουργία, η αφθονία, η δημιουργία νέας οικογένειας; η ευημερία;
Ή μήπως όλα μαζί;

Δόξα τω Θεώ, σε πολλά από τα παραπάνω, τα πάω καλά,
μπορώ και καλύτερα, αλλά το μεγάλο μου κενό, είναι στις …πολύ προσωπικές σχέσεις!

Πως θα καλύψω, ή θα βοηθήσω να αναπληρωθεί το συναισθηματικό …κενό μου; Τι πρέπει να αλλάξω για να αλλάξουν κι οι καταστάσεις σ αυτόν τον πολύπαθο τομέα των σχέσεων, που η αποτυχία, γράφεται με κατάμαυρα bold γράμματα; Θα κατασταλάξω σε κάποιον, εφ όρου ζωής; Πότε; Πως; Με ποιόν; Ή θα γίνομαι γραφική, ανανεώνοντας τα γνωστά…προηγούμενα …love stories;

Εκεί που λέω, εγώ, μ αυτόν τελείωσα, να σου πάλι στα πόδια μου…ο παλιός , ο πρώην ή από τους πρώην… Είτε γιατί το επιβάλουν οι κοινωνικές συνθήκες, είτε γιατί έτυχε, είτε γιατί μου τηλεφώνησε - να μάθει τι κάνω - , είτε γιατί συναντηθήκαμε τυχαία στο δρόμο, είτε γιατί νιώθαμε μοναξιά… είτε, γιατί μάλλον, …ήθελα να ήθελε ....και το προκάλεσα;!!!

Εγώ, όμως, έχω προχωρήσει τη ζωή μου, μπροστά!
Κάνω τα τελευταία χρόνια διάφορα εποικοδομητικά μαθήματα και σεμινάρια, όπως …μαθήματα καθιστικής αστρολογίας, …αστρολογία του πεζοδρομίου και του καναπέ, …φιλολογία περί της αστρολογίας, μέχρι …μέθοδο Silva , …διαλογισμό , …σεμινάρια εσωτερικής ενδυνάμωσης καθώς και διάφορες συνεδρίες σε διάσημους ψυχαναλυτές!

Ξέρετε που καταλήγω; ότι …τζάμπα την παλεύω την αλλαγή! Δεν μπορώ να αλλάξω! Ούτε εγώ , ούτε εκείνοι! Ούτε κανείς ! Δεν γίνεται ν αλλάξω τα θέλω μου, τις όποιες ροπές μου, τις δομικές μου πεποιθήσεις, σωστές ή λάθος. Να σας πω γιατί;
Γιατί επιλέγω κι εγώ και εσείς μάλλον, αυτό που νιώθουμε πως είναι πιο οικείο σε μας, αυτό που νιώθουμε ως πιο ασφαλές, το γνωστό σε μας. Τι είναι δε, πιο γνωστό σε μένα, από …εμένα;
Τι είναι πιο γνωστό σε σένα, από… εσένα;

Επιλέγω εκείνον που μοιάζει εμένα, δηλαδή, τον …‘καθρέφτη ‘ μου και εσύ, αντίστοιχα, αυτόν που μοιάζει εσένα ! Αυτός είναι, πρακτικά, ο τρόπος που κάποιος μας κάνει …‘κλικ’! Είτε πρόκειται για σύντροφο, φίλο ή συνεργάτη. Ας κάνουμε ένα απλό , απλούστατο πείραμα…
Κάνε μια απλή ερώτηση στον εαυτό σου, ποιά είναι τα δύο ή τρία κύρια χαρακτηριστικά , που σε τράβηξαν την πρώτη φορά σε κάποιον ή κάποια;….Θα ανακαλύψεις, ότι είναι ίδια με …δικά σου χαρακτηριστικά! Ο άλλος, είναι ο καθρέφτης σου!

Άντε, αν αυτός είναι καλός…
Όταν , δεν είναι, τότε τι κάνουμε; Εδώ, σε θέλω…Εδώ σας θέλω! Τα βάζουμε με τον εαυτό μας ή όχι; Εύκολο είναι να κατηγορούμε τους άλλους, αλλά, τον εαυτό μας; Αυτό είναι από…λίγο, έως πολύ …δύσκολο.

Προσωπικά, όταν θέλω να ξεσπάσω για όσα …μου κάνει , θυμώνω λίγο με τον εαυτό μου , αλλά με εκείνον , γίνομαι έξαλλη… Γενικά, ξεσπάω έντονα – μα μέσα μου ξέρω, πως δυστυχώς αυτός, μου θυμίζει … εμένα! Σσσσ, μην μας ακούσει κανείς…Γιατί και οι τοίχοι έχουν αυτιά!...

Μαλώνω, μαλώνω, μαλώνω. Πάντα θα βρω μια... ευκαιρία!
Θα την αρπάξω στον… αέρα! Εννοείται, πως η αιτία θα είναι διαφορετική από την πραγματική….Όχι παίζουμε!

Το forte μου στο μάλωμα είναι με τους συντρόφους μου! Πανηγυρικό ! Με τους πρώην, με τους νυν, με τους εν δυνάμει…δεν κάνω επιλογή. Αρκεί να είναι από αυτή την μεγάλη ‘ομάδα’. Πως λέμε ΠΑΟΚ , ΑΡΗΣ , ΗΡΑΚΛΗΣ;
Ενδιαφέρεστε, να μάθετε τι γίνεται; « Το έλα να δεις!»….

Εκεί που είμαι αποφασισμένη, ότι τόση βλακεία δεν χωράει σε μια σχέση και τους διώχνω 'για πάντα(!)', με θεαματικό τρόπο , εκεί , μετά από κάποιο καιρό, ξεχνιέμαι και τους ξαναδέχομαι πίσω… γιατί, μμ τους θέλω στη ζωή μου, …τους ξέρω, έεε, δεν είναι αρκετά χαριτωμένοι, οι κατεργάρηδες; Έ μαμά;….. Έ κολλητές;
Σαν την συνήθεια …δεν έχει! Ούτε σαν την βλακεία έχει! Νομίζω, θα πάω για πρωτάθλημα…

Κάπως έτσι, χάνω χρόνο , χρήμα σε σεμινάρια , κομμωτές και αισθητικούς, ενώ επαναλαμβάνω τα ίδια , ακριβώς, λάθη! Μυαλό δεν βάζω!

Είπαμε, δεν είναι η υπογράφουσα κάτι το… ιδεώδες,
αλλά, αναρωτιέμαι, οι γονείς μου, από ποια λαϊκή ψώνιζαν ,
όταν με διάλεγαν; Να υποθέσω ότι, ήμουν ‘παιδί όλο προσφορά’, ή απλά , ‘παιδί…σε προσφορά’;
Μόνο, αν είμαι το τελευταίο, εξηγείτε γιατί δεν με έδωσαν …πίσω! Δεν είχαν …κάρτα αλλαγής ; Αμάν ούτε και οι πρώην έχουν! Συμφορά μου ! Η ζωή είναι δίκαια…Αλλοίμονο μου!

Δεν ξέρω σε ποιο σύμπαν ανήκετε εσείς, πάντως , το δικό μου, μου κάνει πλάκα…Τι και αν το παρακαλάω να με βοηθήσει, τι και αν το ικετεύω να με οδηγήσει, εκείνο ανακυκλώνει τα ίδια…Ε, αυτά τα χόρτασα, μπούκωσα, πώς να το πω;
Δεν έχει κάτι καλύτερο ο…μπαξές;
Τι λαϊκή είναι αυτή που δεν έχει κάτι πιο …φρέσκο;
Να το πληρώσω ρε αδερφέ, μάζεψα όλη τη σκαρταδούρα γύρω μου, δίπλα μου, δεν αντέχω άλλο. Να καταλάβω, όμως , τη διαφορά από το προϊόν α’ επιλογής …από αυτό του stock!

Είμαι αποφασισμένη για το παρόν μου. Παίρνω ριζοσπαστικές αποφάσεις, θα αλλάξω αυτά που μπορώ να αλλάξω και δεν θα πειράξω αυτά, που δεν μπορώ ν αλλάξω!

Αρχίζω να ενεργώ από σήμερα…Θα αλλάξω την διακόσμηση, στον τοίχο! Θα βγάλω τον καθρέφτη που είναι στο χολ , θα τον πετάξω και θ αγοράσω καινούργιο…Αυτόν, που θα με δείχνει λεπτότερη, ομορφότερη. Υπάρχουν τέτοιοι καθρέφτες, μην σας φαίνεται περίεργο…Έτσι θα βρω, επιτέλους, αυτό που μου ταιριάζει, με τις νέες συνθήκες και τα νέα δεδομένα . Άλλη λύση δεν βλέπω…Υπάρχει όμως και η φαντασία ! Να της βάλω εμπρός; Ναι, ταυτόχρονα, θα αρχίσω να φαντάζομαι, πώς θα ήθελα να είμαι. Άρα, θα δω ΚΑΙ με ποιόν θα ταίριαζε να είμαι. Λες, έτσι να βρω , αλήθεια ,το αρσενικό μου… δίδυμο;
Κάτι ,λέει, αυτή ή ιστορία…Καλή, μου ακούγεται.

Από σήμερα : πετάω τα παλιά, αγοράζω καινούργια, φαντάζομαι τα …καλύτερα! Περιμένω…Δεν βιάζομαι. Έχει πλάκα, όλο αυτό…Άλλωστε και χωρίς καθρέφτη , από δω και πέρα , μάλλον καλύτερα θα νιώθω… Μπορεί στη θέση του να βάλω μια βιβλιοθήκη, έναν ωραίο πίνακα ή και κάτι ωραίες φωτογραφίες της κόρης μου.

Α ρε πατέρα , γιατί δεν έβαλες τα δυνατά σου όταν με γονιμοποιούσες; Κι εσύ το μυαλό σου στο σεξ το είχες; Δεν ένιωσες μια δόνηση , ένα κάτι, όταν γεννιόμουν; Εγώ το κοριτσάκι σου; δεν φρόντισες όσο θα έπρεπε το DNA μου!
Μου έδωσες …ότι να ναι! Που σ εμένα ; το παιδί σου, την κορούλα σου; Το καμάρι σου; Τι να σου πω και σένα, όλοι οι άνδρες - ίδιοι είστε - σε ορισμένα θέματα.
Κάνει κι η ζωή κύκλους και εγώ ακόμα ψάχνω να βρω αυτό που μου ταιριάζει , δηλαδή το όμοιο μου. Αλλά δες, όταν το βλέπω απέναντι μου, δεν μου αρέσει, ρε πατέρα! Με πιάνει μια ζάλη , τώρα που το σκέφτομαι…Τέτοια κατάντια!

Θα κάνω υπομονή και όλα τα παραπάνω - που υποσχέθηκα στον εαυτό μου. Θα αρχίσω να φαντάζομαι, πως έγραψα best seller , γίνεται πανικός με το βιβλίο μου, οι πωλήσεις συνεχώς ανεβαίνουν, θέλουν να μου κάνουν συμβόλαιο αποκλειστικής συνεργασίας για τα επόμενα πέντε χρόνια, θέλει ο εκδότης να με συναντήσει προσωπικά, γιατί πιστεύει πολύ σε μένα…
Μα για να συμφωνήσουμε - ενώ έχουμε μιλήσει πολλές φορές στο τηλέφωνο για διάφορα πράγματα - θα πρέπει να γνωριστούμε από κοντά! Έχει κάτι να μου δώσει ο ίδιος, μόνο για μένα. Κάτι σαν … έκπληξη!
Μετά από πολλές αλλαγές της περιβόητης συνάντησης , κλείνουμε τελικό ραντεβού στη Ρώμη – όπου από σύμπτωση – θα ήμασταν και οι δύο, για να τα πούμε από κοντά.

Το παράδοξο της ιστορίας είναι, ότι την ημέρα του ραντεβού , βρίσκομαι μπροστά στο lobby του ξενοδοχείου κι εκεί συναντώ τον Ιταλό …Απόλλωνα, Άδωνη, - δεν ξέρω τι όνομα να του δώσω, μήπως Roberto, ή Antonio; Περνάει αδιάφορα από μπροστά μου, σκοντάφτει το πόδι του στο ….πόδι μου, …πάει να πέσει… ψιλό στραμπουλάει το πόδι του, το ύφος όμως παραμένει αγέρωχο, φαίνεται πολύ ευγενικός και γλυκός, μου …χαμογέλασε; Ζητώ αμήχανα, συγνώμη που δεν τον πρόσεξα, αλλά, ταυτόχρονα, μου έρχεται να τσιρίξω: Υπάρχουν τόσο ωραίοι άνδρες ακόμη; Ποιος σε έστειλε, εσένα , στον δρόμο μου; Ξεχνώ και ραντεβού και όλα. Στην ερώτηση που μου κάνει ο άγνωστος κύριος, απαντώ αυτόματα: Ναι! Τι με ρώτησε; Αν θέλω καφέ ή τσάι, αν …έτσι κάνω πάντα;
Αν θέλω να πιώ ένα, δύο, τρία …δεκατρία ποτά μαζί του;
Αν θέλω να …κοιμηθώ μαζί του ( ! ) ή …; Δεν θυμάμαι!

Παρ όλα αυτά , η δική μου απάντηση ήταν …ναι! Σε τι, όμως;
Από το ύφος μου , καταλαβαίνει ότι δεν έχω πολύ καταλάβει τι γίνεται, μου χαμογελάει γλυκά και με ξαναρωτάει; > Γνωριζόμαστε από κάπου; ( Ούτε ραντεβού , ούτε φλερτ, ούτε συντροφιά, ούτε …σύζυγο, ούτε τίποτα δεν ήθελε ο άνθρωπος ! )…

Κοιτάζω το ρολόι μου και ανακαλύπτω ότι δεν μπορώ να συνεχίσω την όποια συζήτηση μαζί του, είναι η ώρα του περιβόητου ραντεβού με τον εκδότη μου! Πρέπει να προλάβω να πάρω κι ένα αντίγραφο της τελευταίας έκδοσης του βιβλίου μου, που έχω υπογράψει ιδιοχείρως, με μια μικρή υποσημείωση για τον ίδιο ! Ελπίζω, να του αρέσει σαν χειρονομία!

Έχει και ο ίδιος μου είπε τηλεφωνικά , μια έκπληξη για μένα!
Δεν ξέρω τι θα είναι, αλλά ελπίζω κάτι που να μου… αξίζει.

Αποχαιρετώ βιαστικά τον όμορφο άγνωστο και ανεβαίνω γρήγορα στο δωμάτιο. Παίρνω το βιβλίο και τρέχω να βρεθώ ξανά στην είσοδο του ξενοδοχείο για να υποδεχθώ τον εκδότη μου, τότε, ακούω να με καλούν από το lobby …Με περιμένει μια πολύ chic κυρία, με αρκετά σοφιστικέ στυλ , η οποία, μου συστήνεται ως η γραμματέας του κ. …… Με πολύ χάρη, μου προσφέρει εκ μέρους του εκδοτικού οίκου, μια υπέροχη ροζ ανθοδέσμη, με έναν μικρό φάκελο. Τον ανοίγω και βλέπω το όνομα μου, δίπλα σε ένα μεγάλο ποσό!! Είναι μια επιταγή ημέρας της Ιταλικής Τράπεζας, για μένα!!!

Θα κάψω την PRADA, την Lοuis Vuitton, την GUCCI… της Ρώμης, σκέφτομαι με ενθουσιασμό! Ακούω βαριά βήματα και αναδύεται στον χώρο ένα εξαιρετικό αντρικό άρωμα - από αυτά που μου αρέσουν να αγοράζω και για μένα! Πάω να σηκώσω το κεφάλι μου να δω αν είναι το ραντεβού μου – όπου η εν λόγω κυρία μου συστήνει επιτέλους τον εργοδότη της ! Είναι …ο εκδότης μου, o…όμορφος άγνωστος! Είναι κλωνοποιημένος ο …Clooney στο πιο ψηλό, με πλάτες πιο αντρουά, και μάλλον ο έξυπνος εκδότης του κόσμου !....

Καταλαβαίνω με τη μία, ότι εδώ πρόκειται για πεπρωμένο…Νιώθω την ίδια ‘χημική’ αντίδραση που διαπερνά εμένα, να διαπερνά τώρα κι αυτόν ! Κοιταζόμαστε έντονα στα μάτια , σταθερά ..θέλω να τα εξερευνήσω… οι παλμοί μου, γίνονται πολύ γρήγοροι. Η αδρεναλίνη είναι στα ύψη! Νιώθω…love at first sight και είμαι έτοιμη να λιποθυμήσω!
Είμαι σίγουρη ότι αυτός είναι… ο έρωτας της ζωής μου!
Ο παντοτινός…Ο μοιραίος!

Περιττό να συμπληρώσω, ότι ο καλός μου εκδότης , είχε και το κλασικό τετράγωνο σαγόνι, υπέροχη κορμοστασιά, εξαιρετική παρουσία, βαθιά μπλε μάτια, αλλά και ένα υπέροχο, σαγηνευτικό χαμόγελο…Οι φήμες έλεγαν ότι ήταν πολύ επιλεκτικός, αλλά και μονογαμικός …. Το είδα, το διαπίστωσα και εγώ από την προσμονή στα μάτια του… ήταν , σαν να μου έλεγε: « Που ήσουν τόσο καιρό ; σε έψαχνα στα …όνειρα μου!»….

Ένα βουητό ακούγεται από κάπου…
Ακούω στο βάθος μια τσιρίδα : Αντιγόνηηηηηη, ξύπναααααα!....

Eνα τραγούδι ακούγεται από μέσα μου ή… από το ραδιόφωνο; …δεν είμαι σίγουρη.
« …Στις δύσκολες στιγμές, δεν θα είσαι εδώ να μου μιλάς …θα κάνω υπερβολές….θα πίνω, θα μεθάω,….!!! »
χικ χικ!