Οσοι θα διαβάζετε αυτόν τον τίτλο, θα πηγαίνει το μυαλό σας σε ρούχα, αccessories, σε τσάντες και παπούτσια, άντε το πολύ σε ...αυτοκίνητο ή ...σκύλο! Αμ δε; Εγώ μιλάω για το παιδί μουΑκούστε, μάνα...να σου πετύχει.Ε, πως να την θέλω; Χωρίς ταυτότητα, σε απλή συσκευασία, χωρίς δημοσιότητα, χωρίς ατμόσφαιρα περιρpέουσα...χωρίς feelings; Oχι, θέλω να είναι μέσα στη ζωή , να αναπτύξει την κρίση της με τους ανθρώπους, να είναι ο εαυτός της, να είναι ανεξάρτητη και με χαρακτήρα...αλλά, νομίζω ότι με κοροιδεύει ! Φαίνομαι για βλάκας; Ε, και να μην φαίνομαι ...είμαι!Γελάω με τα νάζια της, μου γράφει παντού: στο ψυγείο, στον καθρέφτη του μπάνιου, στην επιφάνεια του υπολογιστή μου: ''μαμά σε λατρεύω'' και μετά εγώ, της ...κάνω τα χατήρια! Χαίρομαι όταν την συστήνω σε κάποιον και αρχίζει να μιλάει...μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα και σκέφτομαι, ' έχει άνεση ' το παιδί στις κοινωνικές σχέσεις...Το έχει. Θα πετύχει στη ζωή της...σκέφτομαι και πάλι.Ναι, αλλά έχει σε όλες τις σχέσεις, ακόμα και σε αυτές που δεν θέλω, στο άλλο φύλο! Τι και αν ειναι μικρή σε ηλικία, η άνεση της, για να μιλήσει και να αρχίσει παρέες και φιλίες, είναι απίστευτα ...μεγάλη! Αντε τώρα να βάλω όρια στη συμπεριφορά της...Για το καλό της όμως, πρέπει να τους βάλω τους όρους...Ετσι, δεν λενε όλες οι μαμάδες του κόσμου; Ή για το καλό της πρέπει να κάνει αυτό που της λέω ή για την φουκαριάρα την μάνα της! Ας διαλέξει τι απο τα δύο...αλλά μόνο απο τα δύο, παρακαλώ!Ομως αυτή ερωτεύθηκε ; συμπάθησε; άρεσε; είδε; Ξεκινήσαμε απο ψηλά! (έρωτα) Της έκανε κλικ κάποιος - είναι στην αρχή της εφηβείας - και με το μυαλό της είναι μαζί! Μέχρι που εκείνος δεν πήγε μαζί της σινεμά και τον χώρισε...Τέτοιες καταστάσεις...Ενα βράδυ κλαίγαμε παρέα, για το άδικο φέρσιμο ...Δεν μου έφταναν τα δικά μου, προστέθηκαν και της κόρης μου...Την επόμενη μέρα αγωνιούσα να δω το πρόσωπο της , να την κοιτάξω στα μάτια, να δω αν έχει θλίψη...Καλά, μου φάνηκε, ηρέμησα κάπως...Λέω OK τελειώσαμε, το πήρε απόφαση...μόνο πάρτυ που δεν κάναμε εγώ και ο μπαμπάς της. Αλλά , χθές το βράδυ ξαναπέσαμε σε μελαγχολία, σε βαθείς αναστεναγμούς και απομόνωση στο δωμάτιο...Την φωνάζω '' έλα να μιλήσουμε παιδί μου '' και μου λέει μεγαλοφώνως με στακάτη φωνή " Αυτό, μαμά, είναι δικό μου πρόβλημα, θα το λύσω μόνη μου και άλλωστε εγώ ζήτησα να... πληρώσω και θέλω και τα ...ρέστα " συνεχίζει ανακοινώνοντας μου ότι του έστειλε και μήνυμα στο msn " εγώ σε αγαπάω και δεν καταλαβαίνω γιατι το έκανες αυτό;"... Τι να πω εγώ τώρα, τα ηθελα και τα έπαθα!!!Οπως στρώσεις ...θα κοιμηθείς. Προλαβαίνω να αλλάξω θέσεις και ...σεντόνια; Οσο είναι ακόμα νωρίς γιατί μεγάλη μάρκα είναι και βλέπω το μέλλον μου να είναι δυσοίωνο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου