ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ …, δεν είμαι το λιμάνι σου , αλλά είμαι στο … λιμάνι!

Τώρα, έγινα… καπετάνιος της δικής μου ζωής!
(Έμαθα να αγαπώ και μένα!)

Είχες από μικρός…άστρο. Δεν ήταν της Βηθλεέμ, ήταν της Θεσσαλονίκης, εδώ που μεγάλωσες και έζησες. Εδώ που σπούδασες και αντρώθηκες. Εδώ που μεγαλούργησες. Εδώ που πόνεσες, …με πόνεσες, …τους πόνεσες. Όλα εδώ. Σ αυτόν τον τόπο, που πάλεψες γι αυτόν, που σε φιλοξένησε…Αυτός ο τόπος που για να σε αναδείξει, έπρεπε πρώτα να σε διώξει…

Η ζωή παίζει περίεργα παιχνίδια…Χωρίς κακή πρόθεση , σε τιμωρεί. Δεν συγχωρούνται τα λάθη στην φύση, καρδιά μου…Στην ζούγκλα, αν αφήσεις μόνο του το νεογνό σου, θα περάσει ένα άγριο θηρίο να το κατασπαράξει…Νόμιζες ότι η ζωή είναι διαφορετική, είμαστε πάμπολλοι εδώ και εσύ θα είσαι ο ξύπνιος της παρέας και θα γλυτώσεις, θα την… ξεγελάσεις, αλλά δεν είναι έτσι. Υπάρχουν ‘ μυστικοί κώδικες ‘ ή μυστική ‘ …αστυνομία’, που γνωρίζει, τι κάνει ο καθένας μας. Μια του ...‘κλέφτη’, δύο του κλέφτη, θα τιμωρηθείς. Έγινε κι αυτό. Πληγώθηκες. Τιμωρείσαι. Όμως , θα είναι για το καλό σου. Πίστεψε με.

Φέρθηκες επιπόλαια και αλαζονικά. Μέτρησες τις αξίες της ζωής με λάθος μέτρο…και άφησες τα σπουδαία, για τα μη σπουδαία…Έριξες φως στην ταράτσα και άφησες σκοτεινό το …παιδικό δωμάτιο! Ρίχτηκες στον αγώνα αλλά δεν θυμήθηκες να βάλεις αλεξίσφαιρο στο μέρος της καρδιάς. Να την προστατέψεις. Εκείνη αποφάσισε να αντιδράσει. Θέλει να της δώσεις σημασία. Σε πονάει , όμως.

Δεν χαίρομαι καθόλου, που δεν είσαι καλά. Απεναντίας λυπάμαι, λυπάμαι πολύ. Θέλω να σου συμπαρασταθώ αλλά ξέρω ότι είναι μάταιο. Είναι η στιγμή που πρέπει να δώσεις τον δικό σου προσωπικό αγώνα, να περάσεις μόνος, αυτήν την διαδικασία. Θα αγωνιστείς κι εσύ στην πιο σκληρή μάχη. Στην μάχη με τον εαυτό σου. Τι όπλα θα χρησιμοποιήσεις τώρα, καλέ μου; Τα συμβατικά; Θα πεθάνεις! Τα χημικά; Θα διαλυθείς!
Σε συμβουλεύω – από πείρα – να χρησιμοποιήσεις τα πιο πνευματικά , μήπως και σωθείς… Επιστράτευσε ότι έχεις κρύψει βαθιά μέσα σου: Την αγάπη για τον εαυτό σου , αυτήν που ξέχασες να επιστρατεύσεις στο διάβα της ζωής σου, νομίζοντας ότι είσαι υπεράνθρωπος…και αφοσιώθηκες σε πράγματα και καταστάσεις που αφορούσαν τους …πολλούς άλλους και όχι μόνο εσένα ή καλύτερα, κυρίως εσένα. Ξέρεις, σε όλα αυτά τα κηρύγματα περί ηθικής και ενάρετης ζωής, το κεφάλαιο « ΑΓΑΠΩ ΕΜΕΝΑ», το πέρασες στα ψιλά, ήταν όμως γραμμένο με κεφαλαία γράμματα, δεν τα είδες;…Έτσι επιπόλαια , δυστυχώς, φερόμαστε οι περισσότεροι.

Αυτό, το τόσο απλό μάθημα ζωής , το υποτιμούμε, γιατί νομίζουμε ότι η φιλοδοξία ή η ματαιοδοξία μας, πηγάζει από την πίστη και την αγάπη για τον εαυτό μας. Δεν δίνουμε στις λέξεις το σωστό νόημα…τι και αν είμαστε φιλόλογοι, νομικοί ή απλά καλοί μαθητές… Αυτό , αγάπη μου, λέγεται εγωισμός και αλαζονεία!

Αγαπώ εμένα σημαίνει, αναγνωρίζω τις πραγματικές μου ανάγκες – όχι τις επίπλαστες- χρειάζομαι φροντίδα στο σώμα και στη ψυχή μου και αυτό κάνω, δεν αφήνω κανέναν να με χειραγωγεί, να με εκμεταλλεύεται, να λεηλατεί πάνω μου… Δεν ξεπουλιέμαι για τα μικρά και τα ασήμαντα, αλλά για τα μεγάλα και σημαντικά. Ξέρεις τι καταλαβαίνω; Εσύ , εσύ που ξέρεις τόσα πολλά – που δεν χωράει το μυαλό ενός κοινού ανθρώπου – δεν ξέρεις τα βασικά! Ήταν το μάθημα που ήσουν …απών! Έλειπες…κρίμα σου έβαλαν απουσία. Δες τι έγινε!

Μπέρδεψες τις λέξεις και το νόημα τους. Ποιος, εσύ; Φαίνεται τόσο απίθανο, κέρδισες στα ακατόρθωτα κι έχασες στα βασικά, εσύ ο σούπερ επιστήμονας, ο καλλιτέχνης, ο σπουδαίος! Αυτός που θα έπρεπε να έχουμε σαν παράδειγμα προς μίμηση, γίνεται τώρα παράδειγμα προς αποφυγή!

Γιατί όλα όσα έχτισες, ήταν οικοδομήματα πάνω στην άμμο…Και τώρα φυσάει πολύ…Η θάλασσα έχει τεράστια κύματα και παρασέρνει ότι έχεις κάνει…Αλήθεια πολύ ωραίος ο πύργος που έφτιαξες…Τον έβγαλες και πολλές φωτογραφίες για να τον έχεις να τον δείχνεις…αλλά ή θάλασσα τον παρέσυρε…και χάθηκε.. Δεν υπάρχει πια. Τι μένει τώρα; Η ανάμνηση και οι φωτογραφίες! Ένας δυνατός πόνος σου έμεινε στην καρδιά, γιατί εσύ από μικρό παιδάκι ονειρευόσουν να κάνεις τον μεγαλύτερο πύργο που είχε χτιστεί πάνω στην άμμο!

Αγάπη μου καλή, μην κλαίς. Μετά την τρικυμία έρχεται …ξαστεριά. Μείνε εκεί και βλέπε τα γκρεμισμένα ερείπια, πόνεσε γι αυτά και αποχαιρέτησε τα… Πονάει , αγάπη μου, το ξέρω…Κλάψε πολύ, θρήνησε για τον χαμό, το αξίζει…Κράτησε τον πόνο στην καρδιά σου για να σου θυμίζει ότι ακόμα είναι ζωντανή , ότι την έχεις, είναι εκεί…χτυπάει για σένα! Κλαίει και εκείνη μαζί σου, δεν μπορούσε να σου μιλήσει και να σου πει πόσο… βλάκας ήσουν! Τώρα αρρώστησε μαζί σου… Τελικά όμως, αυτή θα είναι η συντροφιά σου και όχι…εγώ! Είναι πολύ καλή παρέα, δεν έχει πλάκα, χιούμορ, είναι πολύ σοβαρή. Αντιμετώπισε την , ως τέτοια. Μείνε μαζί της, μέσα στην…σιωπή της και στον βουβό πόνο, έχει να σου πει πολλά. Να σου μάθει. Να σε διδάξει αυτά που δεν άκουσες, αυτά που δεν είδες, αυτά που αδιαφόρησες.

Ξέρεις , τώρα σε λίγο, θα ξημερώσει. Ένας καινούργιος ήλιος θα βγει. Θα είναι πολύ ζεστή αυτή η μέρα…Εσύ , ξενυχτισμένος και κουρασμένος όπως θα είσαι, θα νιώσεις μια βαθιά λύτρωση. Τώρα ο ήλιος σε ζεσταίνει…Ζεσταίνει το κορμί σου, την καρδιά σου. Μαθαίνεις να αγαπάς. Μαθαίνεις να αγαπάς εσένα, εμένα, εκείνον , εκείνη, με έναν άλλο τρόπο. Νιώσε ευγνωμοσύνη για όσα συνέβησαν. Ειλικρινά, θα μπορούσαν να είναι και χειρότερα… Μην τα προκαλείς. Ευχαρίστησε τον Θεό για το μικρό μάθημα που σου έδωσε, πριν σου δώσει το μεγαλύτερο… Σκύψε ταπεινά και ευχαρίστησε Τον. Τώρα μαθαίνεις σιγά σιγά, τι πάει να πει καρδιά! Δεν κάνουμε αστεία με την …καρδιά μας. Την ξευτελίζουμε συχνά, αλλά η ίδια είναι απίστευτα αξιοπρεπής. Δεν το περίμενες ότι είναι έτσι και πως θα σε βάλει στην θέση σου και …ΕΣΕΝΑ; Τώρα το έμαθες…

Πήγαινε εκεί στα συντρίμμια της ζωής σου και κάνε …το καθιερωμένο μνημόσυνο. Πόνεσε. Κλάψε. Λυπήσου. Πάρε όμως μια βαθιά ανάσα γιατί , τα παλικάρια στην μάχη φαίνονται. Και εσύ είσαι παλικάρι. Μην επιτρέψεις στο κύμα να σε παρασύρει… Εσύ είσαι στην ακτή, δεν έχεις λόγο…Πατάς γερά στο έδαφος…

Εγώ θα είμαι αγκυροβολημένη στο …λιμάνι. Κάποτε , μου έλεγες , πως είμαι το λιμάνι σου, θυμάσαι; Ε, ναι . Είμαι στο λιμάνι γιατί εγώ ήμουν στην ακτή ..χθες! Το είδα το έργο και δεν μου άρεσε. Δεν θέλω να το ξαναδώ. Αυτή η επανάληψη , δεν μου αρέσει. Αν θέλεις, όταν τελειώσεις με τις υποχρεώσεις σου , έλα να με βρεις και να τα πούμε. Ν ανταλλάξουμε απόψεις …Τι μάθαμε ο καθένας…Αν μάθαμε…

Φέρε και το δικό σου σκάφος εκεί. Εμένα μ αρέσει να δένω σε λιμάνια και όχι α ρόδω, θέλω την γαλήνη στην ζωή μου. Δεν μπορώ να σε συντροφεύσω στα κύματα, Είμαι απασχολημένη, όπως λένε στην τηλεφωνία όταν η γραμμή είναι κατειλημμένη, …the line is busy!

Θέλω να κάνω γυμναστική , θέλω να γράψω ένα γράμμα σε σένα, πόσο σ αγάπησα.

Καλή αντάμωση και αν μπορέσεις φέρε μου ένα κοχυλάκι από τη θάλασσα που τόσο φοβάμαι τον θυμό της…για να μην ξεχάσω τι πέρασα, τι έχασα και τι έχω να κερδίσω , αν μάθω να με προστατεύω…Να σώσω τον δικό μου πύργο που έχτισα πιο κάτω από σένα, αλλά, ευτυχώς, ψηλότερα στην ακτή…Λες να φτάσει μέχρι εδώ το κύμα; Ελπίζω όχι! Έμαθα κάτι κι εγώ από τον προηγούμενο πύργο μου, ότι δεν πρέπει να χτίζουμε πάνω στην άμμο , δίπλα στο κύμα…

Τώρα είμαι θεατής. Βλέπω από ψηλά. Αγρυπνώ για το σπίτι μου μην πέσει…Μέσα κοιμάται το παιδί μου. Ότι πολυτιμότερο έχω… Θέλω να είναι καλά και ασφαλές. Για εκείνη θέλω να είμαι βράχος…αλλά χρειάζομαι το κοχυλάκι σε ανάμνηση όσων πέρασα… Φέρε το μου, σε παρακαλώ…Σαν ανάμνηση της δικής μας ιστορίας και γράψε στην άμμο εκεί που σκάει το κύμα ...‘Δεν θα σε ξεχάσω, Αντιγόνη ‘ …


Υποσημείωση γράφουσας:
Το συγκεκριμένο γράμμα, το έγραψα σε έναν πολύ καλό μου φίλο, πολύ πετυχημένο καλλιτέχνη, τον Παύλο Μ. , που ζει στις Βρυξέλλες, και τελευταία έμαθα πως πέρασε ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα καρδιάς στα 40 του χρόνια!
Αδιαφορούσε για την υγεία του, όπως αδιαφορούσε, ουσιαστικά, και για την οικογένεια του .(- για τη γυναίκα και το παιδί του -) Εμπλεξε στην τρελή καθημερινότητα του, πασχίζοντας να κάνει μεγάλα πράγματα για την ...ματαιοδοξία του, ώσπου ήρθε η στιγμή να πληρώσει γι αυτά! Τον εγκατέλειψαν η γυναίκα και η ...υγεία του! Τον πρόδωσαν ταυτόχρονα και οι δύο. Χτυπήθηκε και απο τις δύο πλευρές στη... καρδιά, συμβολικό όργανο απο το τι κενό είχε αφήσει πίσω του, που τώρα του βγήκε μπροστά! Συνειδητοποίησε ότι αμέλησε τα σπουδαία, για τα μη σπουδαία. Εχτιζε καριέρα...γκρεμίζοντας τη 'φωλιά' του...