ΠΥΡΙΝΗ ΨΥΧΗ

Στην αυταπάτη της Ζωής που λέμε «βιωτή»
Μικρές Κοινές Στιγμές γεμίζουν τις ψυχές μας.

Το φευγαλέο άγγιγμα, το πεταχτό φιλί
Γεύσεις από Παράδεισο και Κόλαση μαζί.


Δυο, σε πραγματικότητες παράλληλες παγιδευμένες,
Ίσως φυγάδες.
Οδεύουν’ αδυσώπητες προς τις συνθλίβουσες του χρόνου,
Συμπληγάδες.


Πριν να χαθούν στο Έρεβος για πάντα μοναχές
Με μυστικά στους ώμους τους βαρύ φορτίο για έναν.

Ο φόβος της Δυσβάσταχτης Αλήθειας θα χαθεί,
Σαν θα καούν τα μυστικά και γίνουν πλέον φως

Τότε με μιας, χωρίς γιορτή θα σου φανερωθεί
Μπροστά σου ολοφώτιστη μια Πύρινη Ψυχή.