Τρίτη 30 Ιουνίου 2009

Έ ρ ω τ α


Οι ποιητές δεν μπόρεσαν να πούνε
τι τάχα τον γεννά και τι τον τρέφει
μα σίγουρο είναι αν τον απαντήσεις
ταξίδια ονειρικά θα ξεκινήσεις

Όποιος το φως σου είδε, ποτέ δεν ξαναφόρεσε γυαλιά
κι όποιος σε γεύτηκε καλά
ποτέ τη γεύση σου δεν ξέχασε, έρωτα
μα όποιος ασπίδα κράταγε από σε να φυλαχτεί
μέσα στο ίδιο του το σώμα έχει θαφτεί

Η φαντασία ούτε ο νους δεν συλλαμβάνει
αλήθεια τελικά αν είναι η πλάνη
δεν έχει εξάλλου βλέπεις σημασία
αυτό που εσύ βιώνεις έχει ουσία

Δευτέρα 29 Ιουνίου 2009

Κρυψώνα


Πως να ξεμυτίσω απ΄την κρύπτη μου;

Πως να αντικρίσω το φως του ήλιου,

μετά από τόσα χρόνια στο σκοτάδι;

Χρειάζομαι ένα κίνητρο για να βγω . Κίνητρο ισχυρό

Δεν αρκεί που θ΄αντικρίσω τα μάτια σου

Το λαμπερό σου πρόσωπο Το γλυκό σου χαμόγελο

Του κορμιού σου η σαγήνη δεν αρκεί

Έχω ανάγκη απ΄της ψυχής σου την εικόνα

Και δε με νοιάζει αν η εικόνα είναι αντάρα

Θέλω φουρτούνες, τρικυμίες να παλέψω

Κι ή να χαθώ μέσα στη δίνη σου αυτή

ή και οι δυο μαζί αποκαμωμένοι

στη χώρα των κουρασμένων εξερευνητών

να καταλήξουμε

Με των λαθών μας τους καρπούς

να οικοδομήσουμε

Κι αν πάλι αρνηθείς

της ψυχής σου την εικόνα να μου δείξεις,

ξεγέλασε με, ευθύς αμέσως μην το πεις

μα απ΄την κρυψώνα πρώτα τράβηξε με

Ίσως αν θυμηθώ το φως της μέρας

στo θλιβερό της σκοτάδι να μην ξαναγυρίσω


Σάββατο 27 Ιουνίου 2009

ΠΥΡΙΝΗ ΨΥΧΗ

Στην αυταπάτη της Ζωής που λέμε «βιωτή»
Μικρές Κοινές Στιγμές γεμίζουν τις ψυχές μας.

Το φευγαλέο άγγιγμα, το πεταχτό φιλί
Γεύσεις από Παράδεισο και Κόλαση μαζί.


Δυο, σε πραγματικότητες παράλληλες παγιδευμένες,
Ίσως φυγάδες.
Οδεύουν’ αδυσώπητες προς τις συνθλίβουσες του χρόνου,
Συμπληγάδες.


Πριν να χαθούν στο Έρεβος για πάντα μοναχές
Με μυστικά στους ώμους τους βαρύ φορτίο για έναν.

Ο φόβος της Δυσβάσταχτης Αλήθειας θα χαθεί,
Σαν θα καούν τα μυστικά και γίνουν πλέον φως

Τότε με μιας, χωρίς γιορτή θα σου φανερωθεί
Μπροστά σου ολοφώτιστη μια Πύρινη Ψυχή.

Πέμπτη 25 Ιουνίου 2009

KEEP BETING ΑΝΤΙΓΟΝΗ (από ΚΟΣΜΑ)

Τα προσωπικά βιώματα είναι μοναδικά και δεν επιδέχονται κριτική ή τοποθετήσεις.
Οι αναλύσεις όμως επιδέχονται.

Θα τοποθετηθώ λοιπόν μιας και το ζητούμενο σου αν αντιλαμβάνομαι σωστά, είναι η ανταλλαγή απόψεων. Έχει μεγάλη σημασία όταν θέλεις να αναλύσεις ένα ζήτημα, να λαμβάνεις υπ όψη όλες τις παραμέτρους που υπάρχουν γύρω από αυτό.

Όπως οι περισσότεροι που καταπιάνονται με το θέμα που έθιξες, και εσύ κανείς ένα σφάλμα. Ξεκινάς από λάθος αφετηρία. Ξεκινάς κατηγοριοποιώντας τους ανθρώπους. Σε άντρες και γυναίκες, προσδίδοντας σε όλους της ίδιας κατηγόριας τα ίδια χαρακτηριστικά. Πράγμα που δεν συμβαίνει στην πραγματικότητα και ευτυχώς. Με αυτή την προσέγγιση λοιπόν αφαιρείς από τον καθένα τη μοναδικότητα που είναι κοινά παραδεκτό πως έχει (ο καθένας) και τον εντάσσεις σε μια κατηγόρια, στο σωρό δηλαδή. Με αυτόν τον τρόπο εξυπηρετείς και υποστηρίζεις βέβαια ικανά την άποψη που έχεις σχηματίσει (από τα οποία βιώματα σου), πέφτεις όμως στην παγίδα να εξομοιώσεις και τον εαυτό σου με όλες τις άλλες (γυναίκες) της κατηγόριας.

Είμαι σίγουρος όμως ότι δεν αισθάνεσαι ίδια με καμία. Αν λοιπόν δεν αισθάνεσαι ίδια με καμία, όταν με εξισώνεις εμένα η τον καθένα η την καθεμία κάτω από μια επικεφαλίδα άντρες-γυναίκες, τότε μάλλον μας αδικείς, μαζί και τον εαυτό σου.

Αν μιλήσουμε τώρα για συναισθήματα πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι και σε αυτό το θέμα είναι μοναδικοί. Από το τι συναισθήματα τους προκαλεί το ίδιο γεγονός μέχρι την ιεράρχηση των συναισθημάτων και των αισθημάτων, μέχρι και την απουσία αισθημάτων και συναισθημάτων.

Φτάνοντας τέλος στο κυρίαρχο ζήτημα των σχέσεων των ερωτικών έχω να πω ότι διέπονται από τους ίδιους κανόνες όλων των άλλων σχέσεων, πατέρα-γιου, μάνας-γιου, μάνας-κόρης, αδερφών σε μια οικογένεια, εργασιακές σχέσεις, κοινωνικές κλπ.

Ποιοι είναι οι κανόνες?

1ον όσο υποχωρείς και υποτάσσεσαι στα θέλω των άλλων τόσο απομακρύνεσαι από τα δικά σου. Όσο ανέχεσαι καταστάσεις που σε κάνουν να ασφυκτιάς τόσο τις παγιώνεις . Αν εσύ δεν θέσεις και υπερασπιστείς τα όρια του ζωτικού σου χώρου , δεν θα το κάνει κανένας άλλος.

2ον Δεν υπάρχουν αυτονόητα σε μια σχέση. Ότι με ενοχλεί, με καταπιέζει, μου τη σπάει, δεν περιμένω να το αντιληφθεί ο άλλος. Το σχολιάζω, το κάνω θέμα, το διεκδικω.

3ον Αυτογνωσία. Βοηθάει να ξέρεις ποιος είσαι, τι και ως που μπορείς. Τότε αναγνωρίζοντας τις δυνάμεις και τις αδυναμίες σου αναλόγως μπορείς να παίρνεις βάρη η να ζητάς βοηθεια.

4ον Η ηρεμία. Η έλλειψη ανούσιων συνήθως και ψυχοφθόρων εντάσεων είναι σημαντική.

Τέλος( θα μπορούσαμε να πούμε κι άλλους κανόνες αλλά στην ουσία δεν υπάρχουν κανόνες) όλα συνοψίζονται σε μια φράση που εμπεριέχει όλους τους κανόνες για όλων των ειδών τις ανθρώπινες σχέσεις, που την είπε ο Κύριος που ανέφερες ( σημειώνοντας ότι δεν πιστεύω στη θεϊκή υπόσταση του). Σε ελεύθερη μετάφραση είπε ότι : πριν κάνεις κάτι που θα έχει αντίκτυπο σε κάποιον άλλο άνθρωπο οποιονδήποτε αντίκτυπο, συναισθηματικό, οικονομικό, ψυχολογικό, υγείας κλπ (και μάλλον όλες οι πράξεις μας έχουν αντίκτυπο) βαλε τον εαυτό σου στη θέση του αλλού και πράξε και συμπεριφέρσου όπως θα ήθελες να σου συμπεριφερθούν.
Αγαπητή Αντιγόνη οι σχέσεις είναι σαν τα τυχερά παιχνίδια και ποιο πολύ μοιάζουν με το στοίχημα, γιατί έχουμε την ψευδαίσθηση ότι ξέρουμε που ποντάρουμε. Λέμε αυτή η ομάδα φαίνεται καλή, ας ποντάρουμε. Είναι όμως απαραίτητο για να κερδίσεις ένα πράγμα.

Να ΠΟΝΤΑΡΕΙΣ . Κι όταν χάνεις να ξέρεις να διαχειριστείς την ήττα. Και επειδή έχανες μέχρι τώρα μην εξομοιώνεις όλες τις ομάδες.Έχει και ομάδες που κερδίζουν, που παίρνουν πρωταθλήματα, κύπελλα.

KEEP BETING ΑΝΤΙΓΟΝΗ

Έτσι είναι ή έτσι ...νομίζω;


(Μάλλον είναι στραβός ο γιαλός…)

ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΔΕΝ ΑΡΕΣΕΙ Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ…
Σ ΑΛΛΟΥΣ, ΑΡΕΣΕΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ, Η ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ, Η ΕΠΑΦΗ FACE TO FACE

ΣΕ ΜΕΝΑ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ Η ΜΟΝΑΞΙΑ, αλλά ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΩ ΜΕ ΚΟΣΜΟ ΣΥΝΕΧΩΣ,- ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΧΕΤΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ , - ΝΙΩΘΩ ΠΩΣ ΒΑΔΙΖΩ ΣΕ ΜΙΑ ΚΙΝΗΤΗ …ΝΑΡΚΗ.

Επικοινωνώ με κάθε τρόπο και ευκαιρία, όπου μου κάνει κλικ!
Τόσο από κοντά, όσο και από μακριά, μέσα από ασύρματα και ενσύρματα δίκτυα, από την διπλανή μου πολυκατοικία μέχρι το …Manhattan ! (Λέμε τώρα…)

Νομίζω ακόμη, ότι όλος ο κόσμος σκέπτεται όπως εγώ , οι φίλοι μου και κάποιοι άλλοι ρομαντικοί και ίσως, επιπόλαιοι τύποι …( συγχωρέστε με για τους χαρακτηρισμούς)

Διαβάστε, τι πήγα να πάθω, μέσα από μια γνωριμία μέσω facebook με άνθρωπο που θεωρούσα ότι είναι καλλιεργημένος, ευαίσθητος, ψαγμένος με καλλιτεχνικές ιδιότητες, αναζητήσεις – τις οποίες , προσωπικά, θαυμάζω εξαιρετικά.
Διαπίστωσα, ότι χρησιμοποιεί μαζικά στιχάκια δικά του ή δανεικά, για να προσεγγίζει …γυναίκες εκ συστήματος και το …προχωρεί πολύ, σε όρια που αγγίζουν ίσως, και το ηλεκτρονικό έγκλημα, αφού κανένα, μα κανένα δημοσιοποιημένο στοιχείο δεν είναι αληθινό, αλλά και για πολλούς άλλους λόγους …
Ταυτόχρονα, τα δείγματα που έχω, στοιχειοθετούν νοσηρό άτομο, εκδικητικό μισογύνη, επαγγελματία ‘αισθηματία’, εν ολίγοις, έναν …κλασικό απατεώνα!!!

(Ήμουν τυχερή, δεν ξέρω, και διαπίστωσα ορισμένα πράγματα – μέσω της παρατηρητικότητας μου - αλλά πολύ φοβάμαι ότι κάποια κορίτσια ή γυναίκες, θα την πατήσουν για τα καλά….
Το θέμα είναι ότι από την αρχή κάποια πράγματα με παραξένευαν, αλλά, δεν έβρισκα άκρη, δεν μπορούσα να λύσω το… puzzle. Μέχρι που τα κατάφερα!
Είμαι παιδί της …μαμάς μου και έχω ιδιότητες ‘ Μάτα Χάρι’…)


Ας το πιάσουμε το θέμα από την αρχή:
Εν όψει της συγγραφικής μου απόπειρας στους αμέσως επόμενους μήνες, έκανα σελίδα στο facebook, έκανα διάφορα blogs, επικοινωνώ με κόσμο, μιλάω, γράφω για να τσεκάρω αν ‘το έχω’ με την συγγραφική κι αν αυτά που πρόκειται να εκδώσω θα έχουν απήχηση και ενδιαφέρον. Ένα βασικό ερώτημα μου είναι πού, και σε ποιόν, κυρίως, απευθύνομαι;
Σε γυναίκες, όπως εγώ πίστευα, σε άνδρες ή και στα δύο φύλα;

Είδα ευαισθησία και από τις δύο πλευρές, ανθρώπους που έχουν ερωτηματικά και άλυτα προβλήματα πάνω σε σχέσεις και από τις δύο πλευρές. Το χάρηκα – κατά μια έννοια – γιατί για μένα, είναι ζωτικά θέματα και άρχισα να καταλαβαίνω ότι οι σχέσεις μεταξύ ανθρώπων , δεν είναι θέμα φύλων.
Χαλάρωσα. Είπα μέσα μου, μην νομίζεις πως είσαι η εξαίρεση αλλά ο κανόνας και συνέχισα να γράφω και να προβληματίζομαι για το πόση αλήθεια αντέχω και αντίστοιχα πόση αλήθεια, αντέχουν οι απέναντι μου , από μένα;

Κριτήριο επιλογής των ηλεκτρονικών φίλων μου, λοιπόν, ήταν η …παιδεία τους!
Απέκλεια τους γυμνούς μυώδεις τύπους, τους …αμόρφωτους και έκανα add στους μορφωμένους και …καλλιεργημένους! Κολοκύθια με την ρίγανη! Γιατί συνάντησα σε αυτό το πεντάμηνο που είμαι on line, κάθε καρυδιάς …καρύδι.
Όλη η …’φύση’, στα πόδια μου!

Συνάντησα ή συνομίλησα με …μορφωμένους ακαλλιέργητους, λιγότερο μορφωμένους με φυσική ευγένεια, μορφωμένους …σεξομανείς, αναίσθητους …ποιητές, παράξενους και ιδιόρρυθμους συγγραφείς, … κοράκια κάθε είδους!

Κατέληξα στο συμπέρασμα ότι υπάρχει ψευδαίσθηση σ αυτά που νομίζω πως βλέπω, τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται και θέλουν μεγάλη προσοχή.
Είναι άχρηστες οι πεποιθήσεις περί σωστού και λάθους, αξιόλογου και μη, όταν μιλάμε για ανθρώπους, που ο καθένας είναι μοναδικός και τόοοοσο ιδιαίτερος…


Η επικοινωνία είναι μεγάλη επιστήμη, αλλά δεν στηρίζεται ούτε στα καθαρά… μάτια, ούτε στα μεγάλα…αυτιά, ή στην …μύτη, αλλά, πολλές φορές, σε προειδοποιεί με πολλούς και διάφορους τρόπους: Αν έχεις " ανοιχτό " πνεύμα, ψυχή - αόρατα όργανα – είτε μέσα από τις αντιδράσεις του σώματος, είτε σαν …διαίσθηση.
Ότι ενεργοποιεί ο καθένας. Ότι αφήνουμε ελεύθερο να μας ειδοποιήσει:
ΠΡΟΣΟΧΗ , ΕΔΩ ΚΙΝΔΥΝΟΣ!!!

Πρωταγωνιστές της μικρής ιστορίας:
ΕΓΩ : Η ρομαντική, η εν δυνάμει συγγραφέας και η …σύμβουλος (;) επικοινωνίας…
ΕΚΕΙΝΟΣ : ο τάχα μου δήθεν οικονομολόγος, βαθυστόχαστος και …« ποιητής»(;)…

Ξεκινάω να διηγούμαι την παράδοξη …ιστορία και τα συναισθήματα που αρχικά με ενέπνευσε ο δεύτερος πρωταγωνιστής, μέχρι να ξυπνήσω από τον λήθαργο!

………………………………………………………………………………

Χθες στο βράδυ σε σκεφτόμουν…σήμερα όχι…άραγε γιατί; Προχθές το βράδυ με …ξεσήκωσες, σήμερα όχι! Γιατί νόμιζες ή πίστευες, ότι το σήμερα και το αύριο, θα έπρεπε να ταιριάζει με το …χθες; Θα έπρεπε να είναι έτσι;

Δεν δίνουμε όλοι εξετάσεις καθημερινά για το πόσο συνεπείς είμαστε;
Εσύ πάλι δεν θα συμμετέχεις; Θα είσαι …εκτός , γιατί ‘κάτι’ σου έτυχε;….είχες ‘κάποιες’ υποχρεώσεις; Α, καλά, το ξέρω και εγώ αυτό το παιχνίδι. Είναι …παγκοσμίως γνωστό και πανεύκολο. Το παίζουν όλοι! Το ονομαζόμενο ‘με λένε Ρίζο, και όπως θέλω τα γυρίζω’. Ε κι εγώ….χθες κάτι ήθελα, σήμερα …Όχι!!!
Να μπω λίγο κι εγώ στο νόημα του παιχνιδιού! Στα εύκολα τα πάω καλά, μην μου πεις να παίξω κανένα trivial pursuit, εκεί ‘κάηκα από χέρι’ !

Πως είναι δυνατόν εσύ να θέλεις να γίνεσαι πιστευτός άκριτα, αλόγιστα όταν δεν είσαι εντάξει, ούτε απέναντι στον εαυτό σου , ούτε απέναντι μου ;

Γιατί διεκδικείς, παρακαλώ, να έχεις την προσωπική μου εύνοια και να θέλεις να σου δίνω…σημασία, ενώ εσύ «αγρόν ηγόραζες»;
Μμμ,… ΕΔΩ, κάτι ...συμβαίνει;
Αστυνομίααααα, πιάστε τον…! Τους πάσης φύσεως τέτοιου είδους , ….!
Μας έχουν τρελάνει, αυτοί οι …Άνθρωποι!

Θέλω να σου πω, αν δεν κατάλαβες ακριβώς τι εννοώ, ότι θυμώνω πολύ, με όλα αυτά που νιώθω ότι κάνεις, πίσω από τις μεγάλες υποσχέσεις και τα ποιητικά λόγια!

Το κάνεις φθηνό το παιχνίδι! Δεν ξέρω αν στο είπα, αλλά για κάποιο λόγο δεν μου αρέσουν τα φθηνά…μάλιστα ο μπαμπάς μου, έλεγε για μένα, πως είμαι …παιδί πολυτελείας!!!

Έπρεπε να στο πω…κι αυτό; Τι θα καταλάβεις από …μόνος σου;
Fast food, σου αρέσει να τρως, μου φαίνεται;

Έχουν πολλά συντηρητικά κι εγώ τα αποφεύγω…

Άσε που δεν μου αρέσει το food styling των fast, το περιβάλλον, το γρήγορο και το …πρόχειρο!

Πως γίνεται να πιστεύεις ότι με δουλεύεις; Αυτή την …εντύπωση, σου δίνω;
Πως πιστεύεις ότι δεν καταλαβαίνω τι κάνεις; Αλλά, πρόσεξε τι έκανα : ήθελα και εξακολουθώ να θέλω να δω, αφ ενός, που είναι τα όρια μου και αφ ετέρου, που είναι τα δικά σου όρια κοροϊδίας, εξαπάτησης;

Πιάνεις ...κορυφή, βλέπω. Έχεις να κάνεις ένα χτύπημα, δεν σου λέω...

Κατέβασε κάτω το στυλό, το μολύβι, άφησε κάτω τον υπολογιστή, δεν είσαι σε θέση, αγόρι μου, να μου πουλήσεις ή να μ αγοράσεις…Δεν το έχεις! Θέλει να …ξέρεις και λίγο από γυναικεία ιδιοσυγκρασία, ψυχοσύνθεση , που να πάρει! Εσύ ξέρεις; Που βασίζεσαι;

Στην τάχα μου δήθεν ... γοητεία σου, στις ακαταμάχητες εμπειρίες σου, στην «ψυχική» ομορφιά σου ή στα όνειρα, που πουλάς ...μαζικά; Μπούρδες!

Γιατί, χρησιμοποιείς την τεχνική σου στο γράψιμο και τα ποιήματα για να με… λυγίσουν;
Ξέρεις ή σου έχουν πει, ότι πια είδα και αποείδα με τις πράξεις και τώρα μένουν μόνο τα… λόγια; Γιατί χρησιμοποιείς τα λόγια – ως « όπλα» εναντίον μου;

Ναι , είναι αλήθεια, με γοητεύουν τα όμορφα λόγια, τα οποία, τα θεωρώ προάγγελους καλής συμπεριφοράς, ίσως κι ενός πεπρωμένου ! Θαυμάζω τις έξυπνες σκέψεις, τα διαφορετικά όνειρα, τα ιδιαίτερα, μα σε παρακαλώ, μην τα χρησιμοποιείς εναντίον μου… Μου καταστρέφεις έτσι, ταυτόχρονα, την γνώμη μου για τον έρωτα, την αγάπη, αλλά και για την ίδια την τέχνη, αλλά, κυρίως , για την ποιότητα των …τεχνιτών της! Μην με αποπροσανατολίζεις .

Θεωρώ, ότι είμαι σε καλό δρόμο!

Αν θέλεις, έλα να δοκιμάσουμε την αξία της σιωπής...είναι πολύ διδακτική!

Θέλω να περπατώ μαζί σου, στα όνειρα μου…να είμαστε σε ένα βουνό και δίπλα στη θάλασσα, κοντά σε ένα μικρό κολπίσκο, να υπάρχει στο βάθος και ένα ιστιοπλοϊκό…


Η θάλασσα, θυμίζει άνθρωπο σε βαθύ ύπνο, είναι απολύτως ατάραχη…

Το σκάφος, όμως, έχει μια ανυπομονησία, θέλει να ταξιδέψει και εμείς το έχουμε αγκυροβολημένο! Αυτή η ανυπομονησία, ταιριάζει με την δική μου ανυπόμονη ψυχή, ο καλοκαιρινός αέρας κάτι ψιθυρίζει…λόγια ακατάληπτα…σαν τις σκέψεις μου…όμως, τα μάτια μου κουβαλούν μια λάμψη: την λάμψη της βεβαιότητας ότι είμαι κοντά στην κατάκτηση του ονείρου…φθάνω στον προορισμό!

Φθάνω ή έτσι …νομίζω, πάλι;

Με κοιτάς, δεν χρειάζεται να μου μιλήσεις, να μου πεις αν και τι θέλεις…Σε νιώθω…Νιώθω το στομάχι μου να ταράζεται, ακολουθεί κι αυτός ό παράξενος ήχος της καρδιάς, ιδρώνουν τα χέρια, ένα χαμόγελο σχηματίζεται στα χείλη μου, άθελα μου, …"θέλει η π… να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει", ένα …πράμα, που λέει η φίλη μου η Λενιώ, σε άπταιστη αργκό!

Το περίεργο είναι ότι χαίρομαι για αυτό που έρχεται και όχι για σένα, παλικάρι μου!
Στα μάτια σου, δεν βλέπω εσένα ,αλλά, τον …Έρωτα! Στα λόγια σου δεν στέκομαι , αλλά, αναζητώ την …Ποίηση, στη ζωή μου. Δεν θαυμάζω το δικό σου σώμα ή το πρόσωπο, αλλά, εκστασιάζομαι με την …Ομορφιά τη ζωής!

Σου έδωσα ένα όνομα « ποιητής » και εσύ υπερέβαλλες εαυτόν και έστελνες , έστελνες στιχάκια, ποιήματα, σπουδαίες κουβέντες διασήμων ανθρώπων, με προβλημάτιζες, με ταξίδευες στα όνειρα μου, με μάγευες με τα ωραία νοήματα! Έτσι , πίστεψες ότι το παιχνίδι θα ήταν απλό μαζί μου!
Σε γελάσανε! Γελάει καλύτερα η τελευταία. Έστω και πικρά...


Εγώ, "ποιητή" της φαντασίας μου, όταν είμαι ξύπνια μπορεί να κοιμάμαι και να ονειρεύομαι, αλλά , όταν κοιμάμαι, το μυαλό μου …δουλεύει!

Κάτι είναι στραβό πάνω μου και δεν λειτουργώ όπως οι συνηθισμένες μηχανές…

Καταλαβαίνω - έστω και εκ των υστέρων - πολλές φορές αργώ, αλλά, πίστεψε με, διαισθάνομαι … Το περίεργο είναι, ότι ενώ νιώθω πως δεν «λέει» με σένα ή με κάποιον άλλον, σαν και σένα, συνεχίζω να πειραματίζομαι για να επιβεβαιωθώ με …αποδείξεις πόσο επικίνδυνος είσαι εσύ και όσοι είναι σαν και σένα! Θέλω ατράνταχτες και απόλυτες αποδείξεις για να παραδεχθώ τα λάθη μου! Πως είπαμε λέγεται αυτό, εγωισμός; Ε, όχι...


Παίζω το παιχνίδι της κοκκινοσκουφίτσας με τον κακό λύκο…πάω εκεί που είναι να πάω, βλέπω αλλά κάνω πως δεν βλέπω, ρωτάω αφελώς «… γιατί έχεις μεγάλα αυτιά, στόμα , δόντια ; ...Θέλεις , αλήθεια, να με ...φας;
Είσαι πράγματι …κακός;» !!!

Σε προκαλώ κακέ λύκε ή προκαλώ την τύχη μου και μετά τρέχω; …γιατί τώρα έχω αρχίσει να …φοβάμαι πραγματικά!

Εδώ, δεν είναι το γνωστό παραμύθι, αλλά, η ίδια η …ζωή μου!
Ανισόρροπη; Μάλλον ναι, αλλά έτσι …είμαι!

Μετά, θα συνεχίσω το βιολί μου….θα συνεχίσω να περπατώ μέσα στο δάσος μόνη μου, να μαζεύω λουλούδια για να τα πάω κάπου, σαν νη μην συνέβη ποτέ, τίποτα.

Θα έχω ξεχάσει τι μου έχει συμβεί και θα συνεχίζω …ακάθεκτη! Θα σκέφτομαι και θα ονειρεύομαι έναν άλλο κόσμο, που θα μαζεύονται όλες οι χαρούμενες κοκκινοσκουφίτσες και που οι λύκοι θα είναι άκακοι, οι γιαγιάδες ατάραχες, και όλοι ζουν καλά κι εμείς καλύτερα!....


Σημείωση
Τα σημερινά παιδιά παίζουν play station, σερφάρουν στο διαδίκτυο, κάνουν σελίδες και chat στο facebook…Εγώ δεν μπορώ να κρύψω τα βιώματα μου, αφού για παιχνίδι έχω να …”πετάω αετό”, όπως διαπιστώσατε μόλις προ ολίγου…
(ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΕ ΚΡΙΝΕΤΕ, ΠΡΟΤΙΜΩ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ ΑΠΟ ΜΟΝΗ ΜΟΥ, ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ… ΣΤΡΑΒΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΓΙΑΛΟΣ! )

Τετάρτη 10 Ιουνίου 2009

ΥΠΑΡΧΩ Ή ...ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΩ; ΑΚΟΥΓΟΜΑΙ Ή ΝΑ ΒΑΛΩ ΤΙΣ ΦΩΝΕΕΕΕΕΣ;

Ας μου πει κάποιος, παρακαλώ!Εσείς, με βλέπετε, με ακούτεεεεεεε;....


Θέλετε να μάθετε γιατί κάνω τέτοιες ερωτήσεις; Ακούστε και πείτε μου, μετά!


Πόσο πολύ τον αγάπησα, ποτέ δεν θα το μάθει! Γιατί αφέθηκα, παραδόθηκα, έγινα αδύναμη και ανίσχυρη, μπροστά στα δικά του θέλω ...Δεν ζητούσα,δεν ήθελα να ζητήσω...Δεν μου είχε ξανασυμβεί, ήμουν ανοχύρητη πόλη, απέναντι του...Τον παρατηρούσα, ήθελα περισσότερα και περισσότερα από εκείνον και τίποτα από μένα, μέχρι που ήρθε η στιγμή να μην ζω καθόλου για μένα, αλλά μέσα από εκείνον...Δεν ήλεγχα τον εαυτό μου, τις αντιδράσεις μου, τη συμπεριφορά μου...

Με ενοχλούσε όλο αυτό...Που θα φτάσω, πόσο ακόμα θα ξεπέσω, σκεφτόμουν; Ετσι θα ζήσω;
Τι πρέπει να κάνω; Πως θα το σταματήσω; Υπάρχει τρόπος; Ποιός; Πότε; Πόσο ...κάνει;
Τότε, κάποιος φίλος - ψυχολόγος, ο Γιώργος Πιντέρης,να είναι καλά ο άνθρωπος, με συμβούλευσε σοφά: " Αντιγόνη, το σαλάμι τρώγεται φέτα - φέτα ...μην το παλεύεις, ότι είναι να γίνει, θα γίνει από μόνο του, σιγά - σιγά. Πόσο ...σαλάμι, μπορείς να φας;"

Ετσι και έγινε! Κάποια στιγμή πήρα τα επάνω μου και αρχισα ν αντέχω να μην είμαι η σκιά του, ή στην σκιά του. Να πονάω λιγότερα στα λάθη του...Να μάθω να ζητάω, - όχι και πολλά - να αρχίσω να αγαπάω και μένα και να μην επιτρέπω να εισβάλλουν απρόσκλητοι στη ζωή μου, να παίζω παιχνίδια με όρους...να με οριοθετώ,να βάζω δικούς μου κανόνες, να θέλω και να προστατεύω την ησυχία μου...

Φαινομενικά, δεν φαίνεται να την έχω (την ησυχία ) αλλά, ουσιαστικά,την έχω!
Γιατί αν με πειράξουν, με στενοχωρήσουν, καήκανε! Μαύρο φίδι που τους έφαγε...Θα ξεχάσω εγώ, τι πέρασα; Ακούστε κάτι από τα συνηθισμένα περιστατικά της ερωτικής μου ζωής. Συνηθισμένο σχετικά, ως προς την απιστία, όχι όμως και τόοοοσο απλό, ως προς τα επακόλουθα: Εξηγώ εκτενέστερα:

Είναι Σαββατοκύριακο, είμαι μαζί του, στο εξοχικό του, κι εκεί που είμαι μέσα στη τρέλα της νιότης και του έρωτα, χτυπάει το κουδούνι! Ανοίγω και βλέπω την πρώην του, κλαμένη, συντετριμμένη...να μου εξομολογείται ότι μάλλον είναι έγκυος, από τον δικό μου(;) αγαπημένο!... Να, μια μέρα που μαλώσαμε , πήγε και την βρήκε, έγινε ο χαμός και η ...σύλληψη;! Η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει σαν κομπρεσέρ, καταλαβαίνω οτι θα λιποθυμήσω, κοιτάζω σαν χαζή, μία τον έναν και μία την άλλη - μήπως μου κάνουν πλάκα; - όταν συνειδητοποιώ τι γίνεται, φεύγει η γη κάτω από τα πόδια μου.... Οχι, δεν μου έκαναν καμία πλάκα! Ήταν αλήθεια!

Εκείνος, στη θέα της πρώην, άρχισε να χτυπιέται σαν χταπόδι, της φώναζε να φύγει και άλλα διάφορα...Ηξερε, ότι και εγώ θα τον χόρευα στο ταψί και είχε αρχίσει την σχετική ...προθέρμανση! Με κοιτούσε με γουρλωμένα μάτια, ικετευτικά, να τον συγχωρήσω, με παρακαλούσε, έκλαιγε, προσπαθούσε να μου εξηγήσει ότι ήταν το ποτό, η κακιά στιγμή, η απόγνωση απο τον προηγούμενο τσακωμό μας, δηλαδή φταίω κιόλας;...

Με την κοπέλα, γίναμε φίλες! Εγώ κι αυτός, εχθροί! Οχι όμως για πολύ...
Δεν άντεχα μακριά του, πονούσα και γι αυτά που περνούσα και γι όσα δεν θα περνούσα μαζί του, όταν πιά, εκείνος δεν θα ήταν ...κοντά μου! Η απόλυτη δυστυχία και μαζί του και χώρια του!!! Αβυσσος, η ψυχή της γυναίκας, το λέει και το τραγούδι, η δική δε, ακόμα μεγαλύτερη άααααααβυσσος!

Τι να αναπολήσω, φίλες μου, από τέτοιον έρωτα;
Το παραπάνω συμβάν, ήταν μια σταγόνα στον ωκεανό, όσων αντιμετώπισα μαζί του...Αυτές δε οι 'σταγόνες', ήταν πολύ δηλητηριώδεις! Θανατηφόρες, θα έλεγα! Ακρως τοξικές!

Ετσι ...μεγάλωσα, "ωρίμασα" στο θέμα του έρωτα , της αγάπης, (εδώ πέφτουμε κάτω από τα γέλια ) κι ...έχασα παντελώς την εμπιστοσύνη μου, σε μένα και στους άντρες.
Εδώ, θέλω να καταγγείλω όλα τα βίπερ νόρα και τους συγγραφείς ρομαντικών μυθιστορημάτων που διάβασα και με ξεσήκωσαν στο να πιστεύω, ότι θα γίνω η ηρωίδα μιας αντίστοιχης ιστορίας! Ομως για μένα, κάπως έτσι, μέσω των προσωπικών μου βιωμάτων, χάθηκε το όνειρο ότι υπάρχει αληθινή , μοναδική αγάπη για Πάντα! Οπότε, σταμάτησα να την περιμένω, να την ψάχνω, άσε δε που την φοβόμουν σαν ...την γρίππη των χοίρων!Και βάλε...ένα ποτήρι βότκα να πιώ να ξεχάσω...

Δεν έμαθα ποτέ να αγαπάω σωστά, δεν συνάντησα κάτι μαγικό στη ζωή μου που να με πείσει πραγματικά ότι ...οι δύο έσσονται εις σάρκαν μίαν...
Παντρεύτηκα μεν, αλλά επειδή ήμουν ήδη πολλαπλώς φοβισμένη, οι προσπάθειες να κρατήσω τον γάμο μου, ήταν όσες κάνει ο μικροπωλητής της λαικής για να ξεπουλήσει και το τελευταίο του εμπόρευμα, το δίνει όσο όσο, για να μην ξεμείνει..

Σήμερα , τώρα που γράφω, μου γεννιέται μια σκέψη, μια ιδέα : Θέλω να στείλω γράμμα στον Υπουργό Παιδείας, γιατί δεν μας μαθαίνουν να είμαστε καλοί σύζυγοι, σύντροφοι, γονείς; Γιατί δεν μας μαθαίνουν να αγαπάμε τους εαυτούς μας και να μας ...προστατεύουμε από τις κακοτοπιές; Εμείς οι ίδιοι, πάνω απ όλα, χρειαζόμαστε να εκπαιδευτούμε στην έκφραση και στη συμπεριφορά της αγάπης!

Μην μου πείτε οι γονείς σου, τι έκαναν; Δεν σου έμαθαν; Θα απαντήσω ευθέως και ειλικρινώς, πως ο ένας ...κάτι μου λεγε, αλλά, άλλα ...έκανε και η άλλη, ότι έλεγε, το έκανε! Δεν ενδιαφερόταν η μαμά μου για αγάπες, ένα παιδί της κατοχής ήταν!...

Το θέμα της αγάπης μπορεί να το διαχειρίστηκε και ο Κύριος, αλλά πολύ θεωρητικός και συντηρητικός είναι σε πολλά και δεν μπορούμε να ακολουθήσουμε.Βγαίνουμε σχεδόν πάντα εκτός δρόμου! Τουλάχιστον, εγώ! Θα ήθελα κάτι πιο σύγχρονο σε θεωρία, που να κουμπώνει με το ...σήμερα, τη ζωή μας και τις ανάγκες μας.
Με ακούς, Κύριε μου;

Αν, λέω αν, μας το μάθαιναν, μήπως θα ήμασταν όλοι πιο ευτυχισμένοι; 'Οσοι δε, είναι κακοί,πονηροί,εγωιστές,άπιστοι, αλαζόνες, προτείνω να μπαίνουν ...φυλακή ή αναμορφωτήριο, για να αναπροσαρμόσουν τις ιδέες τους! Ισόβια, παρακαλώ...

Γιατί- αφήστε τι λέμε εμείς οι γυναίκες - πως είμαστε δυνατές, αντέχουμε και κουραφέξαλα! Γιατί πρέπει για να κερδίσουμε μια θέση στον παράδεισο, να περνάμε από την ...κόλαση; Γιατί για όλα, πρέπει να πληρώνουμε τίμημα; Έτσι γίνεται στη φύση; Δεν νομίζω! Επειδή, είμαστε δυνατές και αντέχουμε στον συναισθηματικό πόνο, όλη την ώρα πρέπει να δοκιμαζόμαστε; Για να λένε οι άντρες μας και τα παιδιά μας - στα βαθιά τους γεράματα - η μάνα μου ήταν πολύ καλή, δεν ξέρεις πόσα υπέφερε η καημένη;...

Ααα,εγώ, δεν συμμετέχω! Παραιτούμαι από αυτήν την ομάδα! Βρείτε άλλη στη θέση μου!
Αν την βρείτε! Που δεν θα την βρείτε! Ξυπνάνε οι γυναίκες, ευτυχώς...

Ποιός σας είπε,( στους άντρες αναφέρομαι και πάλι ) ότι οι γυναίκες δεν δικαιούνται ισότιμης μεταχείρισης μαζί σας ; Ποιός είπε, ότι καλή γυναίκα είναι αυτή που υποφέρει πολύ, συνειδητά; Πως τα πράγματα στη ζωή μας αξίζουν μόνο, αν κάποιοι-ες θυσιαστούν μέχρι τελικής πτώσης; Θέλετε να αγαπάτε ψυχικά κουρέλια για να νιώθετε μετά, ότι κάνατε ...καλό;


Να ρωτήσω κάτι, αφελώς; Εσείς, οι ...άντρες, από γυναίκες δεν 'βγήκατε';
Τόσο εύκολα ξεχνάτε; Τι ευεργητική που είναι καμιά φορά η ...αμνησία!
Αυτά τα ζωηρά, χαριτωμένα χεράκια που σας αγγίζουν και λιώνετε κυριολεκτικά,των ...θυγατέρων σας δεν είναι; Είναι, είναι...
Δεν αποδίδουμε λίγο ...τα του Καίσαρος τω Καίσαρι...μπας και ερθουμε στα ίσια μας;

Δεν μου αρέσει ο πόνος μου να είναι βουβός και ο άλλος να κάνει τον τυφλό και τον μουγγό... στη θλίψη μου! Θέλω να νιώθω ότι υπάρχω, ότι κάποιος θα προσπαθεί να είμαι καλά, θα με φροντίζει, θα με νοιάζεται, δεν θα με πληγώνει προκειμένου να κάνει το δικό του...'Αλλωστε και ο Θεός είπε: ..." Κάνετε τα πάντα για τον εαυτό σας, ΑΡΚΕΙ, να μην πειράζετε τους γύρω σας ..." πως κάποιοι το παρερμήνευσαν, δεν κατάλαβα;!Είναι σαφές!

Φτάνοντας λοιπόν στο σήμερα, ώρες - ώρες αναρωτιέμαι: Ρε λες, να μην υπάρχω και το είδα στο όνειρο μου; Αφού έτσι μου φέρονται, άρα ...έτσι θα είναι !
Δεν υπάρχω...Σας μιλάω από το υπερπέραν...Είμαι μιά φαντασίωση, μια οπτασία, ένα όνειρο ή ένας εφιάλτης;


σημείωση:

ΕΠΕΙΔΗ ΕΤΣΙ ΜΟΥ ΗΡΘΕ,ΕΤΣΙ ΕΚΑΝΑ: ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΛΙΓΟ ΚΑΙ ΕΓΡΑΨΑ...ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ, ΣΚΕΨΕΙΣ ΑΣΚΟΠΕΣ, ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΑ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΑ...ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ Ή ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ, ΔΕΝ ΞΕΡΩ! ΑΣ ΜΟΥ ΠΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ...Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΚΛΗΡΗ ΚΑΙ ΠΟΝΑΕΙ OTAN ΛΕΓΕΤΑΙ, ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΖΕΙ, ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΠΑΥΕΙ, ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η...ΑΛΗΘΕΙΑ! Η ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ, ΛΕΝΕ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕ ...ΨΕΥΤΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ: ΘΕΡΑΠΕΥΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ, ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΠΑΡΑΔΕΧΘΟΥΜΕ ΟΤΙ ΜΑΣ ...ΠΟΝΑΕΙ! ΑΥΤΟ ΕΚΑΝΑ ΜΕ ΠΟΝΟ ΨΥΧΗΣ ΚΙ ΟΧΙ ΓΙΑΤΙ ΑΠΛΑ...ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΤΕΡΝΑ...
ΓΙΑΤΡΕ ΜΟΥ, ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΟ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΜΟΥ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ;