ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ …, δεν είμαι το λιμάνι σου , αλλά είμαι στο … λιμάνι!

Τώρα, έγινα… καπετάνιος της δικής μου ζωής!
(Έμαθα να αγαπώ και μένα!)

Είχες από μικρός…άστρο. Δεν ήταν της Βηθλεέμ, ήταν της Θεσσαλονίκης, εδώ που μεγάλωσες και έζησες. Εδώ που σπούδασες και αντρώθηκες. Εδώ που μεγαλούργησες. Εδώ που πόνεσες, …με πόνεσες, …τους πόνεσες. Όλα εδώ. Σ αυτόν τον τόπο, που πάλεψες γι αυτόν, που σε φιλοξένησε…Αυτός ο τόπος που για να σε αναδείξει, έπρεπε πρώτα να σε διώξει…

Η ζωή παίζει περίεργα παιχνίδια…Χωρίς κακή πρόθεση , σε τιμωρεί. Δεν συγχωρούνται τα λάθη στην φύση, καρδιά μου…Στην ζούγκλα, αν αφήσεις μόνο του το νεογνό σου, θα περάσει ένα άγριο θηρίο να το κατασπαράξει…Νόμιζες ότι η ζωή είναι διαφορετική, είμαστε πάμπολλοι εδώ και εσύ θα είσαι ο ξύπνιος της παρέας και θα γλυτώσεις, θα την… ξεγελάσεις, αλλά δεν είναι έτσι. Υπάρχουν ‘ μυστικοί κώδικες ‘ ή μυστική ‘ …αστυνομία’, που γνωρίζει, τι κάνει ο καθένας μας. Μια του ...‘κλέφτη’, δύο του κλέφτη, θα τιμωρηθείς. Έγινε κι αυτό. Πληγώθηκες. Τιμωρείσαι. Όμως , θα είναι για το καλό σου. Πίστεψε με.

Φέρθηκες επιπόλαια και αλαζονικά. Μέτρησες τις αξίες της ζωής με λάθος μέτρο…και άφησες τα σπουδαία, για τα μη σπουδαία…Έριξες φως στην ταράτσα και άφησες σκοτεινό το …παιδικό δωμάτιο! Ρίχτηκες στον αγώνα αλλά δεν θυμήθηκες να βάλεις αλεξίσφαιρο στο μέρος της καρδιάς. Να την προστατέψεις. Εκείνη αποφάσισε να αντιδράσει. Θέλει να της δώσεις σημασία. Σε πονάει , όμως.

Δεν χαίρομαι καθόλου, που δεν είσαι καλά. Απεναντίας λυπάμαι, λυπάμαι πολύ. Θέλω να σου συμπαρασταθώ αλλά ξέρω ότι είναι μάταιο. Είναι η στιγμή που πρέπει να δώσεις τον δικό σου προσωπικό αγώνα, να περάσεις μόνος, αυτήν την διαδικασία. Θα αγωνιστείς κι εσύ στην πιο σκληρή μάχη. Στην μάχη με τον εαυτό σου. Τι όπλα θα χρησιμοποιήσεις τώρα, καλέ μου; Τα συμβατικά; Θα πεθάνεις! Τα χημικά; Θα διαλυθείς!
Σε συμβουλεύω – από πείρα – να χρησιμοποιήσεις τα πιο πνευματικά , μήπως και σωθείς… Επιστράτευσε ότι έχεις κρύψει βαθιά μέσα σου: Την αγάπη για τον εαυτό σου , αυτήν που ξέχασες να επιστρατεύσεις στο διάβα της ζωής σου, νομίζοντας ότι είσαι υπεράνθρωπος…και αφοσιώθηκες σε πράγματα και καταστάσεις που αφορούσαν τους …πολλούς άλλους και όχι μόνο εσένα ή καλύτερα, κυρίως εσένα. Ξέρεις, σε όλα αυτά τα κηρύγματα περί ηθικής και ενάρετης ζωής, το κεφάλαιο « ΑΓΑΠΩ ΕΜΕΝΑ», το πέρασες στα ψιλά, ήταν όμως γραμμένο με κεφαλαία γράμματα, δεν τα είδες;…Έτσι επιπόλαια , δυστυχώς, φερόμαστε οι περισσότεροι.

Αυτό, το τόσο απλό μάθημα ζωής , το υποτιμούμε, γιατί νομίζουμε ότι η φιλοδοξία ή η ματαιοδοξία μας, πηγάζει από την πίστη και την αγάπη για τον εαυτό μας. Δεν δίνουμε στις λέξεις το σωστό νόημα…τι και αν είμαστε φιλόλογοι, νομικοί ή απλά καλοί μαθητές… Αυτό , αγάπη μου, λέγεται εγωισμός και αλαζονεία!

Αγαπώ εμένα σημαίνει, αναγνωρίζω τις πραγματικές μου ανάγκες – όχι τις επίπλαστες- χρειάζομαι φροντίδα στο σώμα και στη ψυχή μου και αυτό κάνω, δεν αφήνω κανέναν να με χειραγωγεί, να με εκμεταλλεύεται, να λεηλατεί πάνω μου… Δεν ξεπουλιέμαι για τα μικρά και τα ασήμαντα, αλλά για τα μεγάλα και σημαντικά. Ξέρεις τι καταλαβαίνω; Εσύ , εσύ που ξέρεις τόσα πολλά – που δεν χωράει το μυαλό ενός κοινού ανθρώπου – δεν ξέρεις τα βασικά! Ήταν το μάθημα που ήσουν …απών! Έλειπες…κρίμα σου έβαλαν απουσία. Δες τι έγινε!

Μπέρδεψες τις λέξεις και το νόημα τους. Ποιος, εσύ; Φαίνεται τόσο απίθανο, κέρδισες στα ακατόρθωτα κι έχασες στα βασικά, εσύ ο σούπερ επιστήμονας, ο καλλιτέχνης, ο σπουδαίος! Αυτός που θα έπρεπε να έχουμε σαν παράδειγμα προς μίμηση, γίνεται τώρα παράδειγμα προς αποφυγή!

Γιατί όλα όσα έχτισες, ήταν οικοδομήματα πάνω στην άμμο…Και τώρα φυσάει πολύ…Η θάλασσα έχει τεράστια κύματα και παρασέρνει ότι έχεις κάνει…Αλήθεια πολύ ωραίος ο πύργος που έφτιαξες…Τον έβγαλες και πολλές φωτογραφίες για να τον έχεις να τον δείχνεις…αλλά ή θάλασσα τον παρέσυρε…και χάθηκε.. Δεν υπάρχει πια. Τι μένει τώρα; Η ανάμνηση και οι φωτογραφίες! Ένας δυνατός πόνος σου έμεινε στην καρδιά, γιατί εσύ από μικρό παιδάκι ονειρευόσουν να κάνεις τον μεγαλύτερο πύργο που είχε χτιστεί πάνω στην άμμο!

Αγάπη μου καλή, μην κλαίς. Μετά την τρικυμία έρχεται …ξαστεριά. Μείνε εκεί και βλέπε τα γκρεμισμένα ερείπια, πόνεσε γι αυτά και αποχαιρέτησε τα… Πονάει , αγάπη μου, το ξέρω…Κλάψε πολύ, θρήνησε για τον χαμό, το αξίζει…Κράτησε τον πόνο στην καρδιά σου για να σου θυμίζει ότι ακόμα είναι ζωντανή , ότι την έχεις, είναι εκεί…χτυπάει για σένα! Κλαίει και εκείνη μαζί σου, δεν μπορούσε να σου μιλήσει και να σου πει πόσο… βλάκας ήσουν! Τώρα αρρώστησε μαζί σου… Τελικά όμως, αυτή θα είναι η συντροφιά σου και όχι…εγώ! Είναι πολύ καλή παρέα, δεν έχει πλάκα, χιούμορ, είναι πολύ σοβαρή. Αντιμετώπισε την , ως τέτοια. Μείνε μαζί της, μέσα στην…σιωπή της και στον βουβό πόνο, έχει να σου πει πολλά. Να σου μάθει. Να σε διδάξει αυτά που δεν άκουσες, αυτά που δεν είδες, αυτά που αδιαφόρησες.

Ξέρεις , τώρα σε λίγο, θα ξημερώσει. Ένας καινούργιος ήλιος θα βγει. Θα είναι πολύ ζεστή αυτή η μέρα…Εσύ , ξενυχτισμένος και κουρασμένος όπως θα είσαι, θα νιώσεις μια βαθιά λύτρωση. Τώρα ο ήλιος σε ζεσταίνει…Ζεσταίνει το κορμί σου, την καρδιά σου. Μαθαίνεις να αγαπάς. Μαθαίνεις να αγαπάς εσένα, εμένα, εκείνον , εκείνη, με έναν άλλο τρόπο. Νιώσε ευγνωμοσύνη για όσα συνέβησαν. Ειλικρινά, θα μπορούσαν να είναι και χειρότερα… Μην τα προκαλείς. Ευχαρίστησε τον Θεό για το μικρό μάθημα που σου έδωσε, πριν σου δώσει το μεγαλύτερο… Σκύψε ταπεινά και ευχαρίστησε Τον. Τώρα μαθαίνεις σιγά σιγά, τι πάει να πει καρδιά! Δεν κάνουμε αστεία με την …καρδιά μας. Την ξευτελίζουμε συχνά, αλλά η ίδια είναι απίστευτα αξιοπρεπής. Δεν το περίμενες ότι είναι έτσι και πως θα σε βάλει στην θέση σου και …ΕΣΕΝΑ; Τώρα το έμαθες…

Πήγαινε εκεί στα συντρίμμια της ζωής σου και κάνε …το καθιερωμένο μνημόσυνο. Πόνεσε. Κλάψε. Λυπήσου. Πάρε όμως μια βαθιά ανάσα γιατί , τα παλικάρια στην μάχη φαίνονται. Και εσύ είσαι παλικάρι. Μην επιτρέψεις στο κύμα να σε παρασύρει… Εσύ είσαι στην ακτή, δεν έχεις λόγο…Πατάς γερά στο έδαφος…

Εγώ θα είμαι αγκυροβολημένη στο …λιμάνι. Κάποτε , μου έλεγες , πως είμαι το λιμάνι σου, θυμάσαι; Ε, ναι . Είμαι στο λιμάνι γιατί εγώ ήμουν στην ακτή ..χθες! Το είδα το έργο και δεν μου άρεσε. Δεν θέλω να το ξαναδώ. Αυτή η επανάληψη , δεν μου αρέσει. Αν θέλεις, όταν τελειώσεις με τις υποχρεώσεις σου , έλα να με βρεις και να τα πούμε. Ν ανταλλάξουμε απόψεις …Τι μάθαμε ο καθένας…Αν μάθαμε…

Φέρε και το δικό σου σκάφος εκεί. Εμένα μ αρέσει να δένω σε λιμάνια και όχι α ρόδω, θέλω την γαλήνη στην ζωή μου. Δεν μπορώ να σε συντροφεύσω στα κύματα, Είμαι απασχολημένη, όπως λένε στην τηλεφωνία όταν η γραμμή είναι κατειλημμένη, …the line is busy!

Θέλω να κάνω γυμναστική , θέλω να γράψω ένα γράμμα σε σένα, πόσο σ αγάπησα.

Καλή αντάμωση και αν μπορέσεις φέρε μου ένα κοχυλάκι από τη θάλασσα που τόσο φοβάμαι τον θυμό της…για να μην ξεχάσω τι πέρασα, τι έχασα και τι έχω να κερδίσω , αν μάθω να με προστατεύω…Να σώσω τον δικό μου πύργο που έχτισα πιο κάτω από σένα, αλλά, ευτυχώς, ψηλότερα στην ακτή…Λες να φτάσει μέχρι εδώ το κύμα; Ελπίζω όχι! Έμαθα κάτι κι εγώ από τον προηγούμενο πύργο μου, ότι δεν πρέπει να χτίζουμε πάνω στην άμμο , δίπλα στο κύμα…

Τώρα είμαι θεατής. Βλέπω από ψηλά. Αγρυπνώ για το σπίτι μου μην πέσει…Μέσα κοιμάται το παιδί μου. Ότι πολυτιμότερο έχω… Θέλω να είναι καλά και ασφαλές. Για εκείνη θέλω να είμαι βράχος…αλλά χρειάζομαι το κοχυλάκι σε ανάμνηση όσων πέρασα… Φέρε το μου, σε παρακαλώ…Σαν ανάμνηση της δικής μας ιστορίας και γράψε στην άμμο εκεί που σκάει το κύμα ...‘Δεν θα σε ξεχάσω, Αντιγόνη ‘ …


Υποσημείωση γράφουσας:
Το συγκεκριμένο γράμμα, το έγραψα σε έναν πολύ καλό μου φίλο, πολύ πετυχημένο καλλιτέχνη, τον Παύλο Μ. , που ζει στις Βρυξέλλες, και τελευταία έμαθα πως πέρασε ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα καρδιάς στα 40 του χρόνια!
Αδιαφορούσε για την υγεία του, όπως αδιαφορούσε, ουσιαστικά, και για την οικογένεια του .(- για τη γυναίκα και το παιδί του -) Εμπλεξε στην τρελή καθημερινότητα του, πασχίζοντας να κάνει μεγάλα πράγματα για την ...ματαιοδοξία του, ώσπου ήρθε η στιγμή να πληρώσει γι αυτά! Τον εγκατέλειψαν η γυναίκα και η ...υγεία του! Τον πρόδωσαν ταυτόχρονα και οι δύο. Χτυπήθηκε και απο τις δύο πλευρές στη... καρδιά, συμβολικό όργανο απο το τι κενό είχε αφήσει πίσω του, που τώρα του βγήκε μπροστά! Συνειδητοποίησε ότι αμέλησε τα σπουδαία, για τα μη σπουδαία. Εχτιζε καριέρα...γκρεμίζοντας τη 'φωλιά' του...

ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ '' ΜΑΡΚΑ'', ΔΕΝ ΤΟ ΠΑΙΡΝΩ...!!!

Οσοι θα διαβάζετε αυτόν τον τίτλο, θα πηγαίνει το μυαλό σας σε ρούχα, αccessories, σε τσάντες και παπούτσια, άντε το πολύ σε ...αυτοκίνητο ή ...σκύλο! Αμ δε; Εγώ μιλάω για το παιδί μουΑκούστε, μάνα...να σου πετύχει.Ε, πως να την θέλω; Χωρίς ταυτότητα, σε απλή συσκευασία, χωρίς δημοσιότητα, χωρίς ατμόσφαιρα περιρpέουσα...χωρίς feelings; Oχι, θέλω να είναι μέσα στη ζωή , να αναπτύξει την κρίση της με τους ανθρώπους, να είναι ο εαυτός της, να είναι ανεξάρτητη και με χαρακτήρα...αλλά, νομίζω ότι με κοροιδεύει ! Φαίνομαι για βλάκας; Ε, και να μην φαίνομαι ...είμαι!Γελάω με τα νάζια της, μου γράφει παντού: στο ψυγείο, στον καθρέφτη του μπάνιου, στην επιφάνεια του υπολογιστή μου: ''μαμά σε λατρεύω'' και μετά εγώ, της ...κάνω τα χατήρια! Χαίρομαι όταν την συστήνω σε κάποιον και αρχίζει να μιλάει...μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα και σκέφτομαι, ' έχει άνεση ' το παιδί στις κοινωνικές σχέσεις...Το έχει. Θα πετύχει στη ζωή της...σκέφτομαι και πάλι.Ναι, αλλά έχει σε όλες τις σχέσεις, ακόμα και σε αυτές που δεν θέλω, στο άλλο φύλο! Τι και αν ειναι μικρή σε ηλικία, η άνεση της, για να μιλήσει και να αρχίσει παρέες και φιλίες, είναι απίστευτα ...μεγάλη! Αντε τώρα να βάλω όρια στη συμπεριφορά της...Για το καλό της όμως, πρέπει να τους βάλω τους όρους...Ετσι, δεν λενε όλες οι μαμάδες του κόσμου; Ή για το καλό της πρέπει να κάνει αυτό που της λέω ή για την φουκαριάρα την μάνα της! Ας διαλέξει τι απο τα δύο...αλλά μόνο απο τα δύο, παρακαλώ!Ομως αυτή ερωτεύθηκε ; συμπάθησε; άρεσε; είδε; Ξεκινήσαμε απο ψηλά! (έρωτα) Της έκανε κλικ κάποιος - είναι στην αρχή της εφηβείας - και με το μυαλό της είναι μαζί! Μέχρι που εκείνος δεν πήγε μαζί της σινεμά και τον χώρισε...Τέτοιες καταστάσεις...Ενα βράδυ κλαίγαμε παρέα, για το άδικο φέρσιμο ...Δεν μου έφταναν τα δικά μου, προστέθηκαν και της κόρης μου...Την επόμενη μέρα αγωνιούσα να δω το πρόσωπο της , να την κοιτάξω στα μάτια, να δω αν έχει θλίψη...Καλά, μου φάνηκε, ηρέμησα κάπως...Λέω OK τελειώσαμε, το πήρε απόφαση...μόνο πάρτυ που δεν κάναμε εγώ και ο μπαμπάς της. Αλλά , χθές το βράδυ ξαναπέσαμε σε μελαγχολία, σε βαθείς αναστεναγμούς και απομόνωση στο δωμάτιο...Την φωνάζω '' έλα να μιλήσουμε παιδί μου '' και μου λέει μεγαλοφώνως με στακάτη φωνή " Αυτό, μαμά, είναι δικό μου πρόβλημα, θα το λύσω μόνη μου και άλλωστε εγώ ζήτησα να... πληρώσω και θέλω και τα ...ρέστα " συνεχίζει ανακοινώνοντας μου ότι του έστειλε και μήνυμα στο msn " εγώ σε αγαπάω και δεν καταλαβαίνω γιατι το έκανες αυτό;"... Τι να πω εγώ τώρα, τα ηθελα και τα έπαθα!!!Οπως στρώσεις ...θα κοιμηθείς. Προλαβαίνω να αλλάξω θέσεις και ...σεντόνια; Οσο είναι ακόμα νωρίς γιατί μεγάλη μάρκα είναι και βλέπω το μέλλον μου να είναι δυσοίωνο!

NHΣΤΕΙΑ και ...άγιος ο Θεός!

Δεν ξέρω πως φέτος μετά απο εννιά χρόνια που νήστευα κανονικά για σαράντα μέρες το...έριξα στον κόκκορα! Δηλαδή τρώω τον... κόκκορα αλλά και την ...κότα, τον ...γλάρο(γλαρόσουπα) αλλά και την ...αγελάδα, η ...φοράδα! Ελπίζω να με συγχωρήσει ο Θεός αλλά, δεν μου 'έβγαινε'.Σκέφθηκα όμως, να νηστέψω σε όλα τα άλλα...όχι τα πονηρά, αλλά τα πιο ...πνευματικά να πω;>>Να μην κρατάω κακία, να μην έχω θυμό, να έχω περισσότερη κατανόηση με τους ανθρώπους, να βοηθάω όπου μπορώ, να λέω κανένα καλό λόγο...''αχ χρυσή μου, κούκλα είσαι σήμερα'' ...και τέτοια.>>Να μην κρίνω τόσο εύκολα...δεν το πολυκαταφέρνω, η κριτική είναι στο αίμα μου!>>Να φέρομαι απο καρδιάς, να είμαι ανοιχτή σε νέες ιδέες, εμπειρίες, συναισθήματα, ανθρώπους...Καθοδόν λοιπόν για την μεγάλη εβδομάδα, αποφάσισα να φορέσω τα καλά μου...Δεν νηστεύω που δεν νηστεύω, ας κάνω κάτι καλό σε μένα και στους γύρω μου , είπα μέσα μου...Μαλλον, δεν το είπα πολύ σιγά και κάποιος με άκουσε...Κρυφάκουγε;...Δεν ξέρω...Βρήκε ευκαιρία στο δικό μου άνοιγμα και έπαιξε ...τένις ή σκουώς πάνω μου. Βρε καλέ μου δεν σέβεσαι τον χρόνο, την παράδοση, την στιγμή, τον άνθρωπο πρέπει να τον βαράς κιόλας; Εσυ, μπορεί να νόμιζες ότι είναι τοίχος αλλά η αλήθεια είναι ότι ..δεν είναι! Εχω δει κι άλλους σαν και σένα που το κάνουν ...άθλημα , αλλά δεν παίρνεις τις μπάλες σου να πας να παίξεις αλλού; Καιρός που είναι; Υποσχέθηκα να μην βρίσω, να μην κρίνω, να είμαι καλή...μην με χαλάς. Ασε με να νιώσω ότι κάνω κάτι πιο θεικό, μέρες που είναι.Φαίνεται, αυτή η περίοδος μου πάει...Οι φίλες μου ξέρουν το γιατί...Τσουγκρίζω ...αυγά λίγο πιο νωρίς απο το κανονικό, τα σπάω ...όλα και μετά ερχεται η Ανάσταση! Ποτέ μου δεν φαντάστηκα ότι πάω συμφωνα με την εποχή, με τις παραδόσεις...Τελικά είμαι ...επίκαιρη,...παραδοσιακή ή απλά άτυχη;Μην μου πει κανείς την τύχη την φτιάχνεις μόνη σου γιατί κι όλοι οι εφευρέτες αν δεν ξεκινούσαν με την αμφιβολία και την έρευνα, δεν θα έφταναν στις ...εφευρέσεις τους! Αλλοίμονο μου αν ακούω τους άλλους, αν δεν εμπιστεύομαι ανθρώπους, αν δεν πειραματίζομαι για όσα και με όσα δεν ξέρω!Τώρα σσσσ ησυχία, τα είπα και ξεθύμανα...Μπορώ να συνεχίσω να νηστεύω με τον τρόπο μου...Είναι και πιο λιγοθερμικός...με τον άλλον, τρως πολλά ψωμιά και παχαίνεις...θυμίζω απλώς στον εαυτό μου ότι σε λίγο θα αγοράσουμε αρνιά - να τα πάρετε απο τον Μασούτη - και μπορώ με το αρνί να σουβλίσω και κανέναν ακόμα! Εχω πολλά ψωμιά να φάω ακόμη μέχρι να γίνω ...πολύ καλός άνθρωπος!Συγχώρα με , Θεέ μου...θα σκάσω απο τα νεύρα μου, να σκάσω και απο το ...ψωμί;

ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΑΤΕ ΑΝ ΓΙΑ ΜΕΡΙΚΕΣ ΩΡΕΣ ΓΙΝΟΣΑΣΤΑΝ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΠΑΙΔΙΑ;

Ένα ακόμα ερώτημα-θέμα που τέθηκε, μου έκανε εντύπωση και μου έδωσε ερεθίσματα για να "ασκηθώ".

ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΑΤΕ ΑΝ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΓΙΝΟΣΑΣΤΑΝ ΠΑΙΔΙ

Σήμερα θα μου επιτρέψω να «κάνω κάτι που καιρό το είχα κατά νου» που λέει και ο Νικόλας. Θα κάνω κάτι που σκεφτόμουν από μικρός. Τότε βέβαια ήμουν στο σπίτι με τους γονείς μου και νομίζω πως δεν θα μου το επέτρεπαν. Νομίζω… Όχι πως το δοκίμασα να το κάνω ποτέ και με μάλωσαν. Όχι πως μου το απαγόρευσαν. Τελικά μάλλον είναι απλά η εντύπωση πως είναι κάτι κακό και ανεπίτρεπτο. Ίσως χρησιμοποίησα λάθος λέξη… δεν είναι απλά εντύπωση. Είναι φόβος.

Ο φόβος είναι που μας κάνει όλους να μην εκφραζόμαστε καν. Να μην μιλάμε για τις επιθυμίες μας. Να μη βγάζουμε από μέσα μας αυτό που σκεφτόμαστε. Και ακόμα περισσότερο να πραγματοποιούμε τις επιθυμίες μας. Γιατί για να βρεις το θάρρος να μιλήσεις, να απαιτήσεις και να πραγματοποιήσεις θα πρέπει να μιλήσεις με δύναμη, να απαιτήσεις με πίστη και να πραγματοποιήσεις με αποφασιστικότητα. Όσο οξύμωρο και αν ακούγεται ο μόνος τρόπος για να έχεις θάρρος να τα κάνεις όλα αυτά είναι να το βρεις…

Και έρχομαι να ρωτήσω. Αυτόν το φόβο πότε τον αποκτούμε;

Σίγουρα όχι από τη βρεφική ηλικία. Τότε είμαστε μάλλον άνετοι και ελεύθεροι από φόβους και δοκιμάζουμε διάφορα. Τις αντοχές τους, τις αντοχές μας. Πόσο μας παίρνει. Τότε είναι η περίοδος που μπορούμε να κάνουμε πράγματα και να μην μας μαλώνουν ή καλύτερα ακόμα κι αν μας μαλώνουν να μην μας πολυνοιάζει.

Κατά την παιδική ηλικία όμως παρά του ότι μερικές φορές δικαιολογείσαι να κάνεις τις πιο απίστευτες μαλακίες που να θεωρούνται χαριτωμένες και ανέμελες πράξεις ενός παιδιού, είναι η περίοδος που αρχίζουμε να προσέχουμε πολύ τι λέμε, τι κάνουμε και ακόμα περισσότερο τι επιθυμούμε και ζητάμε. Είναι η περίοδος της ένταξής μας σε μια κοινωνία που ακόμα και η σκέψη μπορεί να είναι αμαρτία. Σε μια κοινωνία που το να νοιώθεις παιδί και να μπορείς να το εκφράσεις είναι ανωριμότητα.

Μήπως τελικά κουβαλάμε όντως το βάρος ενός Προπατορικού Αμαρτήματος όλοι μας; Όχι του αμαρτήματος της παρακοής των συμβουλών του πατέρα και της μητέρας. Το Προπατορικό Αμάρτημα του Φόβου;

Τον φόβο του να ακούσουμε τον εαυτό μας γιατί πιστεύουμε πως αυτός είναι ο τελευταίος που μπορεί να ξέρει;

Γιατί αυτό που θέλουμε μπορεί να μην αρέσει στους γύρω μας … και τι θα κάνουμε χωρίς αυτούς;

Γιατί αυτά που θέλουν οι άλλοι είναι πάντα καλύτερα, πάντα σωστότερα, πάντα δικαιότερα ή πάντα λογικότερα;

Πώς καλλιεργείται αυτός ο φόβος;

Εν πάση περιπτώσει, το θέμα είναι πως σήμερα πραγματοποιω αυτό που από μικρός δεν επέτρεπα καν να το σκεφτώ. Αυτό που το απωθούσα και πλέον έχει τόση ορμή και τόση ζωντάνια που φοβάμαι πως θέλει να ξεσπάσει. Έλα όμως που και πάλι υπάρχει ένα φρένο. Το φρένο μου πλέον ονομάζεται συζυγικό…

Δε βαριέσαι … δεν θα με χωρίσει για κάτι τέτοιο… Έχω την ψευδαίσθηση (πες το έτσι) ότι θα με χωρίσει μόνο για απιστία… οπότε αυτό θα είναι πταίσμα και με πρότερο έντιμο βίο, καταπιεσμένη παιδική ηλικία και με λίγη καλή διαγωγή θα τη γλιτώσω εύκολα…

Ακόμα κι αν η γυναίκα μου αρχίσει να φωνάζει και να διαμαρτύρεται για την πράξη μου, έχω βρει τον τρόπο να την καθησυχάζω. Σε αντίθεση με τους γονείς μου, που δεν είχα βρει τον τρόπο να το κανω και αυτό με ειχε κανει να μην μπορω να αποκτησω οσα ηθελα ωσ παιδι. Η αλήθεια είναι πως εχω βρει τον τροπο όχι τυχαια αλλα βαση ερευνων και πολλων ωρων μελετησ και πειραματισμου. Είναι εντελωσ απλοσ και φυσικα μοναδικοσ τροποσ και ειμαι σχεδον βεβαιοσ ότι εχει εφαρμογη σε ολεσ τις γυναικεσ ειτε λιγο ειτε πολύ. Φυσικα δεν θα το αποκαλυψω το πώς. Γιατί τοσεσ ωρες δεν μπορουν να γινουν τοση σοφια με μια προταση. Εξ’ αλλου εκεινη ξερει… Πάντως αν τελικα δεν πιασει κανενα μετρο από αυτα, θα της το εξηγησω διαφορετικα:

· ο τοιχοσ του σπιτιου μασ στον οποιο εχουν γραφτει όλα αυτά που διαβαζεισ είναι και δικοσ μου και μπορω να τον κανω ο,τι θελω.

· εκτοσ αυτου ο τοιχοσ μπορει να ξαναβαφτει.

· Αν παντωσ εχεισ ακομα νευρα θα σου προτεινα να παρεισ καρεκλα και να γυρισεισ να απολαυσεισ την εξωτικη παραλια που εχω ζωγραφισει στον απεναντι τοιχο και τον εκπληκτικο γαλαζιο ουρανο με συννεφα και πουλακια στο ταβανι.

· Μην μου μουτρωνεισ μωρο μου. υπάρχουν τοσοι αλλοι τοιχοι μεσα στο σπιτι, σου αρκουν να εκφραστεισ ελευθερα και συ όπως θελεισ αν θελεισ...

Επιτέλους έγραψα και ζωγράφισα στους τοιχουσ του σπιτιου!!

οκ ξερω … θα καθαρισω και θα τα ξαναβαψω. ειμαι ξανα ενηλικασ και μαλιστα όχι ανωριμοσ και αναλαμβανω τις ευθυνεσ μου.

Περιμένω με ανυπομονησία και τις δικές σας σκέψεις σας! Φιλικά Πανος Κεχαγιόγλου