ΥΠΑΡΧΩ Ή ...ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΩ; ΑΚΟΥΓΟΜΑΙ Ή ΝΑ ΒΑΛΩ ΤΙΣ ΦΩΝΕΕΕΕΕΣ;

Ας μου πει κάποιος, παρακαλώ!Εσείς, με βλέπετε, με ακούτεεεεεεε;....


Θέλετε να μάθετε γιατί κάνω τέτοιες ερωτήσεις; Ακούστε και πείτε μου, μετά!


Πόσο πολύ τον αγάπησα, ποτέ δεν θα το μάθει! Γιατί αφέθηκα, παραδόθηκα, έγινα αδύναμη και ανίσχυρη, μπροστά στα δικά του θέλω ...Δεν ζητούσα,δεν ήθελα να ζητήσω...Δεν μου είχε ξανασυμβεί, ήμουν ανοχύρητη πόλη, απέναντι του...Τον παρατηρούσα, ήθελα περισσότερα και περισσότερα από εκείνον και τίποτα από μένα, μέχρι που ήρθε η στιγμή να μην ζω καθόλου για μένα, αλλά μέσα από εκείνον...Δεν ήλεγχα τον εαυτό μου, τις αντιδράσεις μου, τη συμπεριφορά μου...

Με ενοχλούσε όλο αυτό...Που θα φτάσω, πόσο ακόμα θα ξεπέσω, σκεφτόμουν; Ετσι θα ζήσω;
Τι πρέπει να κάνω; Πως θα το σταματήσω; Υπάρχει τρόπος; Ποιός; Πότε; Πόσο ...κάνει;
Τότε, κάποιος φίλος - ψυχολόγος, ο Γιώργος Πιντέρης,να είναι καλά ο άνθρωπος, με συμβούλευσε σοφά: " Αντιγόνη, το σαλάμι τρώγεται φέτα - φέτα ...μην το παλεύεις, ότι είναι να γίνει, θα γίνει από μόνο του, σιγά - σιγά. Πόσο ...σαλάμι, μπορείς να φας;"

Ετσι και έγινε! Κάποια στιγμή πήρα τα επάνω μου και αρχισα ν αντέχω να μην είμαι η σκιά του, ή στην σκιά του. Να πονάω λιγότερα στα λάθη του...Να μάθω να ζητάω, - όχι και πολλά - να αρχίσω να αγαπάω και μένα και να μην επιτρέπω να εισβάλλουν απρόσκλητοι στη ζωή μου, να παίζω παιχνίδια με όρους...να με οριοθετώ,να βάζω δικούς μου κανόνες, να θέλω και να προστατεύω την ησυχία μου...

Φαινομενικά, δεν φαίνεται να την έχω (την ησυχία ) αλλά, ουσιαστικά,την έχω!
Γιατί αν με πειράξουν, με στενοχωρήσουν, καήκανε! Μαύρο φίδι που τους έφαγε...Θα ξεχάσω εγώ, τι πέρασα; Ακούστε κάτι από τα συνηθισμένα περιστατικά της ερωτικής μου ζωής. Συνηθισμένο σχετικά, ως προς την απιστία, όχι όμως και τόοοοσο απλό, ως προς τα επακόλουθα: Εξηγώ εκτενέστερα:

Είναι Σαββατοκύριακο, είμαι μαζί του, στο εξοχικό του, κι εκεί που είμαι μέσα στη τρέλα της νιότης και του έρωτα, χτυπάει το κουδούνι! Ανοίγω και βλέπω την πρώην του, κλαμένη, συντετριμμένη...να μου εξομολογείται ότι μάλλον είναι έγκυος, από τον δικό μου(;) αγαπημένο!... Να, μια μέρα που μαλώσαμε , πήγε και την βρήκε, έγινε ο χαμός και η ...σύλληψη;! Η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει σαν κομπρεσέρ, καταλαβαίνω οτι θα λιποθυμήσω, κοιτάζω σαν χαζή, μία τον έναν και μία την άλλη - μήπως μου κάνουν πλάκα; - όταν συνειδητοποιώ τι γίνεται, φεύγει η γη κάτω από τα πόδια μου.... Οχι, δεν μου έκαναν καμία πλάκα! Ήταν αλήθεια!

Εκείνος, στη θέα της πρώην, άρχισε να χτυπιέται σαν χταπόδι, της φώναζε να φύγει και άλλα διάφορα...Ηξερε, ότι και εγώ θα τον χόρευα στο ταψί και είχε αρχίσει την σχετική ...προθέρμανση! Με κοιτούσε με γουρλωμένα μάτια, ικετευτικά, να τον συγχωρήσω, με παρακαλούσε, έκλαιγε, προσπαθούσε να μου εξηγήσει ότι ήταν το ποτό, η κακιά στιγμή, η απόγνωση απο τον προηγούμενο τσακωμό μας, δηλαδή φταίω κιόλας;...

Με την κοπέλα, γίναμε φίλες! Εγώ κι αυτός, εχθροί! Οχι όμως για πολύ...
Δεν άντεχα μακριά του, πονούσα και γι αυτά που περνούσα και γι όσα δεν θα περνούσα μαζί του, όταν πιά, εκείνος δεν θα ήταν ...κοντά μου! Η απόλυτη δυστυχία και μαζί του και χώρια του!!! Αβυσσος, η ψυχή της γυναίκας, το λέει και το τραγούδι, η δική δε, ακόμα μεγαλύτερη άααααααβυσσος!

Τι να αναπολήσω, φίλες μου, από τέτοιον έρωτα;
Το παραπάνω συμβάν, ήταν μια σταγόνα στον ωκεανό, όσων αντιμετώπισα μαζί του...Αυτές δε οι 'σταγόνες', ήταν πολύ δηλητηριώδεις! Θανατηφόρες, θα έλεγα! Ακρως τοξικές!

Ετσι ...μεγάλωσα, "ωρίμασα" στο θέμα του έρωτα , της αγάπης, (εδώ πέφτουμε κάτω από τα γέλια ) κι ...έχασα παντελώς την εμπιστοσύνη μου, σε μένα και στους άντρες.
Εδώ, θέλω να καταγγείλω όλα τα βίπερ νόρα και τους συγγραφείς ρομαντικών μυθιστορημάτων που διάβασα και με ξεσήκωσαν στο να πιστεύω, ότι θα γίνω η ηρωίδα μιας αντίστοιχης ιστορίας! Ομως για μένα, κάπως έτσι, μέσω των προσωπικών μου βιωμάτων, χάθηκε το όνειρο ότι υπάρχει αληθινή , μοναδική αγάπη για Πάντα! Οπότε, σταμάτησα να την περιμένω, να την ψάχνω, άσε δε που την φοβόμουν σαν ...την γρίππη των χοίρων!Και βάλε...ένα ποτήρι βότκα να πιώ να ξεχάσω...

Δεν έμαθα ποτέ να αγαπάω σωστά, δεν συνάντησα κάτι μαγικό στη ζωή μου που να με πείσει πραγματικά ότι ...οι δύο έσσονται εις σάρκαν μίαν...
Παντρεύτηκα μεν, αλλά επειδή ήμουν ήδη πολλαπλώς φοβισμένη, οι προσπάθειες να κρατήσω τον γάμο μου, ήταν όσες κάνει ο μικροπωλητής της λαικής για να ξεπουλήσει και το τελευταίο του εμπόρευμα, το δίνει όσο όσο, για να μην ξεμείνει..

Σήμερα , τώρα που γράφω, μου γεννιέται μια σκέψη, μια ιδέα : Θέλω να στείλω γράμμα στον Υπουργό Παιδείας, γιατί δεν μας μαθαίνουν να είμαστε καλοί σύζυγοι, σύντροφοι, γονείς; Γιατί δεν μας μαθαίνουν να αγαπάμε τους εαυτούς μας και να μας ...προστατεύουμε από τις κακοτοπιές; Εμείς οι ίδιοι, πάνω απ όλα, χρειαζόμαστε να εκπαιδευτούμε στην έκφραση και στη συμπεριφορά της αγάπης!

Μην μου πείτε οι γονείς σου, τι έκαναν; Δεν σου έμαθαν; Θα απαντήσω ευθέως και ειλικρινώς, πως ο ένας ...κάτι μου λεγε, αλλά, άλλα ...έκανε και η άλλη, ότι έλεγε, το έκανε! Δεν ενδιαφερόταν η μαμά μου για αγάπες, ένα παιδί της κατοχής ήταν!...

Το θέμα της αγάπης μπορεί να το διαχειρίστηκε και ο Κύριος, αλλά πολύ θεωρητικός και συντηρητικός είναι σε πολλά και δεν μπορούμε να ακολουθήσουμε.Βγαίνουμε σχεδόν πάντα εκτός δρόμου! Τουλάχιστον, εγώ! Θα ήθελα κάτι πιο σύγχρονο σε θεωρία, που να κουμπώνει με το ...σήμερα, τη ζωή μας και τις ανάγκες μας.
Με ακούς, Κύριε μου;

Αν, λέω αν, μας το μάθαιναν, μήπως θα ήμασταν όλοι πιο ευτυχισμένοι; 'Οσοι δε, είναι κακοί,πονηροί,εγωιστές,άπιστοι, αλαζόνες, προτείνω να μπαίνουν ...φυλακή ή αναμορφωτήριο, για να αναπροσαρμόσουν τις ιδέες τους! Ισόβια, παρακαλώ...

Γιατί- αφήστε τι λέμε εμείς οι γυναίκες - πως είμαστε δυνατές, αντέχουμε και κουραφέξαλα! Γιατί πρέπει για να κερδίσουμε μια θέση στον παράδεισο, να περνάμε από την ...κόλαση; Γιατί για όλα, πρέπει να πληρώνουμε τίμημα; Έτσι γίνεται στη φύση; Δεν νομίζω! Επειδή, είμαστε δυνατές και αντέχουμε στον συναισθηματικό πόνο, όλη την ώρα πρέπει να δοκιμαζόμαστε; Για να λένε οι άντρες μας και τα παιδιά μας - στα βαθιά τους γεράματα - η μάνα μου ήταν πολύ καλή, δεν ξέρεις πόσα υπέφερε η καημένη;...

Ααα,εγώ, δεν συμμετέχω! Παραιτούμαι από αυτήν την ομάδα! Βρείτε άλλη στη θέση μου!
Αν την βρείτε! Που δεν θα την βρείτε! Ξυπνάνε οι γυναίκες, ευτυχώς...

Ποιός σας είπε,( στους άντρες αναφέρομαι και πάλι ) ότι οι γυναίκες δεν δικαιούνται ισότιμης μεταχείρισης μαζί σας ; Ποιός είπε, ότι καλή γυναίκα είναι αυτή που υποφέρει πολύ, συνειδητά; Πως τα πράγματα στη ζωή μας αξίζουν μόνο, αν κάποιοι-ες θυσιαστούν μέχρι τελικής πτώσης; Θέλετε να αγαπάτε ψυχικά κουρέλια για να νιώθετε μετά, ότι κάνατε ...καλό;


Να ρωτήσω κάτι, αφελώς; Εσείς, οι ...άντρες, από γυναίκες δεν 'βγήκατε';
Τόσο εύκολα ξεχνάτε; Τι ευεργητική που είναι καμιά φορά η ...αμνησία!
Αυτά τα ζωηρά, χαριτωμένα χεράκια που σας αγγίζουν και λιώνετε κυριολεκτικά,των ...θυγατέρων σας δεν είναι; Είναι, είναι...
Δεν αποδίδουμε λίγο ...τα του Καίσαρος τω Καίσαρι...μπας και ερθουμε στα ίσια μας;

Δεν μου αρέσει ο πόνος μου να είναι βουβός και ο άλλος να κάνει τον τυφλό και τον μουγγό... στη θλίψη μου! Θέλω να νιώθω ότι υπάρχω, ότι κάποιος θα προσπαθεί να είμαι καλά, θα με φροντίζει, θα με νοιάζεται, δεν θα με πληγώνει προκειμένου να κάνει το δικό του...'Αλλωστε και ο Θεός είπε: ..." Κάνετε τα πάντα για τον εαυτό σας, ΑΡΚΕΙ, να μην πειράζετε τους γύρω σας ..." πως κάποιοι το παρερμήνευσαν, δεν κατάλαβα;!Είναι σαφές!

Φτάνοντας λοιπόν στο σήμερα, ώρες - ώρες αναρωτιέμαι: Ρε λες, να μην υπάρχω και το είδα στο όνειρο μου; Αφού έτσι μου φέρονται, άρα ...έτσι θα είναι !
Δεν υπάρχω...Σας μιλάω από το υπερπέραν...Είμαι μιά φαντασίωση, μια οπτασία, ένα όνειρο ή ένας εφιάλτης;


σημείωση:

ΕΠΕΙΔΗ ΕΤΣΙ ΜΟΥ ΗΡΘΕ,ΕΤΣΙ ΕΚΑΝΑ: ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΛΙΓΟ ΚΑΙ ΕΓΡΑΨΑ...ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ, ΣΚΕΨΕΙΣ ΑΣΚΟΠΕΣ, ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΑ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΑ...ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ Ή ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ, ΔΕΝ ΞΕΡΩ! ΑΣ ΜΟΥ ΠΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ...Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΚΛΗΡΗ ΚΑΙ ΠΟΝΑΕΙ OTAN ΛΕΓΕΤΑΙ, ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΖΕΙ, ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΠΑΥΕΙ, ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η...ΑΛΗΘΕΙΑ! Η ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ, ΛΕΝΕ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕ ...ΨΕΥΤΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ: ΘΕΡΑΠΕΥΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ, ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΠΑΡΑΔΕΧΘΟΥΜΕ ΟΤΙ ΜΑΣ ...ΠΟΝΑΕΙ! ΑΥΤΟ ΕΚΑΝΑ ΜΕ ΠΟΝΟ ΨΥΧΗΣ ΚΙ ΟΧΙ ΓΙΑΤΙ ΑΠΛΑ...ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΤΕΡΝΑ...
ΓΙΑΤΡΕ ΜΟΥ, ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΟ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΜΟΥ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ;