Καμώματα Αγάπης 1 (της Αναστασίας)

Αγάπησε με τώρα που είμαι όμορφη

Κάνε μου τη ζωή πιο γλυκιά κι ονειρεμένη

Νιώσε με έτσι όπως κανείς άλλος ποτέ…



Αγάπησε με τώρα που είμαι νέα

Φίλα το νεανικό κορμί μου και την πορσελάνινη μου επιδερμίδα

Και ζέστανε το με τα φιλιά σου…



Αγάπησε με τώρα που μπορείς να με έχεις

Μες την αγκαλιά σου χάνομαι λίγο-λίγο

Κι από τα φιλιά σου πνίγομαι αργά…



Αγάπησε με πριν γίνω σύννεφο στον ουρανό

Και πάω σε άλλα μέρη μακριά σου

Εκεί που θα είμαι για πάντα ελεύθερη...



Αγάπησε με κι ίσως σε αγαπήσω λίγο κι εγώ

Και νιώσεις πως τα φιλιά μου σου ανήκουν

Πως μόνο εσύ υπάρχεις για μένα και κανείς άλλος…



Πόσο ανόητος είσαι τελικά μικρέ μου έρωτα

Τίποτα δεν έμαθες τόσο καιρό κοντά μου

Τώρα είμαι μακριά σου και ξαναζώ

Γιατί καλέ μου η αγάπη και ο έρωτας πάντα παιδιαρίζουν

Ούτε οι θεοί ούτε οι ταπεινοί είναι σε θέση

Να βάλουν τάξη κι ίσως έτσι πρέπει να είναι

Μην κλαίς γλυκέ μου μάθε τον πόνο σου να συμπονάς όσο εμένα αγαπάς…